|
< terug
éénentwintig oktober tweeduizendenacht
Deel 5: eenentwintig oktober tweeduizendenacht
In een beschaduwd heiligdom
Woonde een wonderlijk wezen
Ooit een man met toverhanden
Nu vervaagd tot schuwe schim
In de lange koude gangen
De geur van vele vergeefse gebeden
Deuren, een kier
Waarlangs hij heimelijk bespiedde
Wie zijn schemer betrad.
Tot iemand, op een dag, zijn argwaan voelde
En wilde genezen
Dat deed de deur dicht -
Het wezen verdween voorgoed
- "Ik hoopte dat ge open zou zwaaien
en de rimpels om uw ogen zouden lachen
als vroeger" -
feedback van andere lezers- matahari
Prachtig!!!! Dit raakt ..heeel gevoelig geschreven.
PROFICIAT
liefs matahari
jack: Ik twijfel er een beetje aan. Soms lijkt het wel een kinderverhaaltje. - yellow
knap, bijzondere stijl,
groetjes,
Marc - chris
waar haal je die woorden
als ik schrijf
is heet zo simpel
ik heb niet genoeg leters gegeten zeker
chris - DeKoeneRidder
Subliem!
Gr. DKR - Julien_Maleur
Aangrijpend gedicht. Zal het zeker nog een paar keren lezen. Lijkt mij het doorgronden waard.
vg
JM
jack: Dat is een mooi compliment, dankjewel! - stormvonk
al dat wandelen in wolken toch
jack: Haha, het moest maar niet zo leuk zijn he ;) - Mistaker
Schuwe schim..mooi hoor. Prachtig einde ook.
Groet,
Greta - lonely1
gewoon prachtig!
liefs, hilde - otiske
Heel erg mooi neergezet.
Goed bedacht en sterk gebracht, groetjes. - lucky
beetje in nevelen gehuld
voor mij leest het meer verhalend ... proza als het ware
jack: Inderdaad, ik vind het eigenlijk ook een beetje te verhalend... :) - KapiteinSeBBos
mooi!
jack: Hoe ben je bij dit oude ding verzeild geraakt? :)
Hoedanook bedankt voor lezen en fb!
|
