|
< terug
vaag, hoe je ogen vlogen
vaag, hoe je ogen vlogen
verder voort naar vervoering
de klacht die klatert
rede verwatert maar drijft zijn dromen voort
naast elkaar gebonden verweven
willen,
maar niet kunnen beleven
hoongelach van hoge torens
toortsen,
gedragen door droge handen die de dwang verbranden
lief de lach en klamp je vast
voel hoe mijn drang de vrees verkast
ik schaam
diep rood gewroetel
vallen van vroomheid en vragen
afgekloofde botbrekers
barstende kreuncocon
niets meer dan liever nooit zou ik
niet over je willen schrijven
onbeheersbare overheersing
lachwekkend gelanterfant door steeds weer dezelfde hand
ik schrijf je terug
het duister in
gevangen in gevoelsgebonden glorie
de vrouw holle van de vatbaarheid
een ketting die zijn ketens verketterd beschrijft hoe mijn wezen verwekt werd
ik kringloop in constant gekwel
en druk de doorgang door die mijn leven verhelt.
feedback van andere lezers- jan
superpoëzie!
liefs
andreas: tnx, leuk om te horen! - jack
Alweer: prachtig!
Groet
Jack
andreas: dankje voor de goede comment,
streelt het hart, weet je wel ;)
enige opmerkingen? - yellow
ik vind het een beetje te lang om mijn aandacht er te kunnen ophouden
maar het is wel een speciale originele stijl,
groetjes,
Marc
andreas: enige suggesties?
witregels ofzo? - aquaangel
kreuncocon ;) mooi woord
dankje
andreas: haha, vond dat ook, weet al niet meer hoe ik er op kwam - lucky
er zitten hier en daar leuke beelden in zoals deze zin;
ik kringloop in constant gekwel
|
