Volg ons op facebook
|
< terug
gewoon een jongen van dertien (poging tot verhaal, geen dicht)
het verhaal heb ik naar het juiste adres verhuisd, bij verhalen...
feedback van andere lezers- yellow
om het bij verhalen te zetten moet je ingeschreven zijn als schrijver,
misschien ben je enkel ingeschreven als dichter,
stuur een mailtje naar Jan Willems als je het zelf niet kan aanpassen.
Er zit enorm veel gevoel in dit verhaal,
ook vandaag gebeuren nog steeds zulke situaties
en ook wij hadden het ook niet breed vroeger
groetjes,
Marc
jamal: Merci Marc! Zal ik meteen doen. Niet dat ik meteen aan een boek denk ofzo maar wanneer een verhaal (herinnering) zich voordoet
waarom niet?
en over dat 'gevoel' gesproken Marc, dit is een greep uit mijn jongere jaren waar te veel van dit soort taferelen waren maar gelukkig ook gelukkige momenten...
groeten en bedankt - aquaangel
een abonnement voor schrijver kost geloof ik iets extra, 5 euro of zo, dus dat is nog te doen ;)
succes
Graag gelezen.. berust op autobio?
jamal: dan zal ik die 5 euro overmaken. vandaag kan ik dat gelukkig haha.... ja waterengel, het is autobio, zonder meer.
ik dicht gemakkelijker dan schrijven. bij dit laatste twijfel ik te veel te vaak of het de lezer wel kan 'meeslepen', 'boeien' ...
tips en trics altijd welkom
xxx - acronian
Ik hoop dat je verder verhalen schrijft want ik vond het jammer dat ik aan de laatste zin toegekomen was..
A.
jamal: mooier kon je het niet zeggen Acronian...
ik heb Jan W al gemailed met de vraag om mijn profiel
aan te passen.... het zal tijdsmatig niet gemakkelijk zijn
maar ik laat de passie haar gang gaan....
dank je - marrik
Mag ik je aanraden om verder te gaan met verhalen van deze strekking?
Heel graag gelezen.
Marcel
jamal: haha... hoe kan ik jouw advies nog naast me neerleggen Marcel??
ik denk dat het eerste zaadje geplant is. nu nog wachten op een goed seizoen...of seizoenen! haha
dank je
Jamal - b_engel
Dag Jamal,
Blijven schrijven!. Je had me beet van de eerste tot de laatste letter. Het boeit en blijft boeien.
Ik heb me hier ook al eens gewaagd aan verhalen en die twijfel… daar heb ik ook veel last van (maar is bij mij wel meer op zijn plaats) Drempelvrees of zo? Daar komen we wel over (denk ik)
Autobio… Slik!
Dan heb je het als kind/jongere toch wel zwaar gehad, veel meegemaakt. Te veel. Je hebt ook heel wat verantwoordelijkheid op je genomen voor het emotionele (welzijn) van je moeder. Al begrijp ik het wel want je moeder zo zien lijden is vreselijk voor een kinderhart. Maar toch; dat is zwaar, vergt veel, verwoest het kind in je… Terwijl het als volwassene wel nodig is om kind geweest te zijn (liefst ten volle) zal je wel weten, voelen,ondervinden. Kan wel wat sporen nalaten maar je kan er ook van “helen”. Nooit helemaal maar toch (en helen kan ook heel mooi zijn, verdrietig en pijnlijk tegelijk)
Ik heb ook even teruggedacht aan je gedicht met alle cijfers. Voor mij telde het wel gemakkelijk (ben geboren in 75). Dat gedicht greep me ook enorm aan… slik
Mijn ouders zijn ook gescheiden omwille van de verslaving van mijn vader. Samenleven met een verslaafde is onmogelijk. Verslaving verwoest alles binnen een gezin. Ik heb ook een partner gehad met een verslaving… moeilijk moeilijk. Ze vullen een gat dat als kind altijd leeg gebleven is maar krijgen het nooit gevuld… logisch en triest. Mijn ouders zijn pas uit elkaar gegaan toen de jongste afgestudeerd was. Om ons te “sparen”. Ik weet niet of ze daar wel goed aan deden en of we nu zo veel meer “gespaard” zijn. We werden wel veel langer blootgesteld. Maar dat was hun keuze.
Als je de immense drang hebt om te schrijven moet je dat vooral doen. Je zal het nodig hebben.
Veel succes, sterkte, liefs
jamal: lieve Dominique
jouw reactie, zo puur en levendig geschreven, bevestigt mijn kinderdroom dat schrijven mijn podium is waar ik de menigte aanspreek met gedeelde ervaringen in het leven, ongeacht de kleur of achtergrond van elkeen.....
als ik ooit tot dat boek zou komen, waar ik altijd van droomde, dan zal ik mijn gedichtenbundel, dat ik ook ooit wil publiceren, naast hem leggen, want die vertellen hetzelfde maar dan wel in minder directe taal natuurlijk.... ik schrijf mijn leven Dominique.
ik sta echt perplex van de gelijkenissen die jij schrijft. maar nog meer de verwoording 'verwoesting', het 'gat in het kind' ...
schrijven zuivert en verlicht mijn ziel
dank je, echt waar (je blijft me verrassen!) - teevee
Doorgaan met wat je hebt en kent!
Het wordt een bestseller van formaat
jamal: wauw Theo....je pompt me een tonliter moed en vertrouwen in!!!!
ergens koester ik de hoop vele kinderen, ook zij in volwassenlichaam datgene te doen wat jouw woorden kunnen
teweegbrengen als nieuw onbekend terrein zich aandient....
ik heb hier de ideale 'jury' om me hierbij te begeleiden, steunen.
dank je Theo, voor de warme erkenning!
groeten
|
