|
< terug
elke eerste keer
in het vriezen van onbeantwoordbare vragen
braken kabels tussen hier en daar en nog
bracht mijn geduld mij op het spoor
van traag treinen langs wit gestipte polderplaatjes
waarin ik bijna stierf van ongeduld
en angst voor wat wellicht niet komen zou
daar waar ik nooit eerder was
raakte jij mij met gulden snaren gevoelig
in het besef dat ik
nooit goed genoeg voor jou kon zijn
zou ik toch eindeloos aan schuldgevoel
mijn tijd en geld en slecht gewogen woorden
met veel genot verspillen langs jou zij
dan liet het lot mij niet vertrekken
zonder slaap in jou kamer als straf
durfde ik je niet eens te wekken
waar je mij in al je onschuld
toch te veel van je zachte zelf gaf
feedback van andere lezers- innerchild
'k Heb de link gevonden, eis ... :-)
Jij schrijft wat ook ik voel(de) !
Fijne jaarwisseling en een dichterlijk nieuw jaar !!!
eisenik: =) - matahari
Whaw !!!!
Heel gelukkig nieuw jaar
liefs matahari
eisenik: dankje - aquaangel
mooi stukje... Applaus x
eisenik: dankje - marrik
Knap werkje
eisenik: dankje - b_engel
prachtig!!
eisenik: dankje - yellow
knap
eisenik: dankje - anne
"van trage treinen" zou ik schrijven. Het doet me denken aan een jongen die me vroeger heel mooie brieven schreef, gelijkaardig van inhoud en ik werd er telkens stil van maar nu komt het erge: ik kon niet van hem houden, het gevoel voor hem was er niet. erg toch?? Ik moest er aan denken, hopelijk is hij nu toch gelukkig met iemand anders. Een heel mooi gedicht eisenik, uit het hart natuurlijk.
eisenik: het is het werkwoord treinen ;-) de treinen kunne wel snel hoor :-)
ik vrees dat ik mijn liefde ook meestal als vuurwerk de ether in stuur zonder dat ze planeten bereikt... - lucky
'van traag treinen langs wit gestipte polderplaatjes'
:-)
eisenik: :)
|
