Volg ons op facebook
|
< terug
Helen door anderen
Jullie hebben een reden
zei de grijze muis
jullie begrijpen niet
hoe gelukkig jullie zijn
jullie werden mishandeld
verkracht
te veel gegeerd
bemind tegen wil en dank
mij zag niemand
ik heb geen trauma's
geen vader of grootvader
als dader
ik kreeg eten en drinken
en alles wat ik nodig had
ik ben doodongelukkig
ik heb niets speciaals
niet een enkel trauma
om mijn pijn te verklaren
alleen:
ik ben nooit gezien
nooit opgemerkt
niets aan mij was de moeite waard om
met teveel kracht te veroveren
te verkrachten
een groep vrouwen
in therapie
viel doodstil
zomaar, niet echt een gedicht
wél echt gebeurd
feedback van andere lezers- jack
... of hoe je alles van twee kanten kan (of eigenlijk zou moeten) bekijken!
Magdalena: ja
het vreemde is (dit is echt gebeurd) dat ik maar lijk écht te luisteren, en mét mij ook anderen, op het moment dat ik recht in mijn hart geraakt wordt door iemand die leed door het tegenovergestelde bijna van wat mij zelf overkwam.
Ik denk dat we toen met velen weken en weken en weken gebroed hebben op een innerlijk eitje... :) - marrik
Eigenlijk best weltriest, als dit een waar gebeuren is /was
X
Magdalena: ik voel het niet meer aan als triest Marc,
op het moment dat het gebeurde wél natuurlijk,
maar nadien was dat eerder een soort 'input' in een innerlijke computer die héél erg langzaam binnen sijpelde
Eerlijk gezegd: ik ben er nog altijd niet uit. Iedereen droomt zich een ideaal leven, maar WAT zou je kiezen als iemand zegt: 'OK, ideaal bestaat nog niet. Je moet één ding kiezen dat jou overkwam. WAT zou jij kiezen???' - teevee
Zo zie je maar weer hoe het kan gaan
de ene is met een half woord te verstaan
en de andere moet een woordenboek verklaren
eer dat ze een opgenblik naar hem staren
Magdalena: Amaai!
Moest je dit als gedicht gepubliceerd hebben, het regende 'uitstekend's!
Dit gedicht is een van de grote kernen van een soort algemeen heersend communicatieprobleem denk ik.
hier ga ik op mijmeren!
XXXX - b_engel
dat is als voor een lamme
iemand te zetten die ook in een rolstoel zit
en die persoon laten zeggen
had geen ongeluk
geen hersenletsel,
geen vroeggeboorte
medisch is er niets mis
of wat dan ook
niets om kwaad op te zijn
ben er enkel nooit op gekomen
proberen te stappen
zeer triestig
voor die rolstoelgebruiker zonder reden
hij heeft de meeste therapie nodig
hij is de meest gehandicapte
ongeluk maakt niet blij
en maakt je niet tot iemand
en wie je bent en wat je kunt draag je in je
Je moet wel naar binnen kijken
maar dat is voor iedereen zo.
Ach, ik weet wel wat je bedoelt...
Magdalena: knuf
je weet dat ik een bijna-oudje ben, hopend om meme te worden binnen de komende jaren
biddend dat ik door alle tijd dat ik worstelde mijn kinderen niets heb aangedaan, zodat die in zichzelf zouden opgesloten geraken als hun kinderen (mijn kleinkinderen nota bene!) hen nodig hebben... - yellow
zoals ik steeds eerlijke feedback wil geven doe ik dat ook met u,
ik begrijp goed wat je hier bedoeld maar...
ook negeren is een vorm van pijn
en kan invloed hebben op de rest van je leven
maar ik kan je wel verzekeren dat de pijn van mishandeling ook niet te onderschatten is
het zijn 2 verschillende werelden maar daarom doet
die soort pijn niet meer of minder pijn, het is gewoon een ander gevoel.
Maar laat me eindigen in iets positief
ik voed mijn kinderen op, mishandel ze niet en geef
ze zeer veel liefde...zo zou het moeten zijn
al kunnen nare ervaringen ook leerzaam zijn.
dit is een onderwerp waar je lang kan over nadenken
groetjes,
Marc
Magdalena: ja
o ik broed al zo lang
soms denk ik dat de parel ligt in het antwoord op de vraag: wat is de zinvolheid van lijden?
Immens complex, want héél vaak kun je maar iets herkennen als het ook in jezelf leeft: MOETEN mensen lijden om leed in anderen te herkennen?
MOEILIJK++++++!!!!!
XXXX - Mistaker
Dit stemt inderdaad tot nadenken zeg!
Liefs,
Greta
Magdalena: Mijmer mijmer: waar is de tijd gebleven dat we konden fantaseren dat als de slechte doodgeschoten was, de wereld goed werd?
Die illusie is het enige wat ik mis uit mijn kindertijd
:):):) - jan
dikke knuffel!
grts
Magdalena: knuffel Jan!
XXXX - alie_jankind
helder is je verhaal gedicht, diep de wrede pijn!!
wie is die grijze muis, en wie zijn de anderen, dat stemt tot nadenken.
ik zou van de 4e strofe twee verzen maken
ik ben doodongelukkig
heb niets speciaals
geen enkel trauma
om mijn pijn te verklaren
alleen
ik ben nooit gezien
noch opgemerkt, niets aan mij
was de moeite waard
om met teveel kracht te veroveren
te verkrachten
groeten
Magdalena: Dank je Alie.
Ik vind het mooi hoe jij het formuleert, maar het wikken en wegen zal voor later zijn: ben te mijmerend nu.
Dank je!
XXX - aquaangel
gegeerd moet dat genegeerd zijn? Typ foutje dan.. Er is al veel besproken boven mij... Dan laat ik 't zo x x
Magdalena: Nee, 't is wel degelijk gegeerd, in de betekenis van gewild, begeerd: gewild terwijl je geen goesting had om gewild te worden.
XXXXX - Ghislaine
Veel liever een grijze muis dan gegeerd, want hoe meer men kan des te meer men moet.
Magdalena: Ghislaine! Dat is zo WAAR, maar... je moogt dat niet openlijk zeggen denk ik.
Dat herinnert mij zo aan mijn zoon die, toen hij 12 was, weigerde de afwas systematisch te doen. En iedere keer was ik kwaad.
Op zekere dag zei hij: 'Mama, als ik alle dagen de afwas doe, dan wordt dat maar heel gewoon. En, als ik het dan één keer niet doe, word jij kwaad.
Als ik nooit de afwas doe, en dan doe ik het ineens één keer wél, dan ben jij blij!
En, dat is zo voor alles wat je doet in het leven.'
Toen wist ik dat ik een onopvoedbaar kind had....
XXXX - backlash
Stemt inderdaad tot beschouwing - aandacht is voedsel voor het emotionele lichaam, voor sommigen mag het zelfs negatieve aandacht zijn. Zijn we pas echt vrij als we afstand kunnen doen van die behoefte ?
xxx
b.
Magdalena: Amaai, jij kaatst de vraag terug in een NOG moeilijkere bedenking!
Dat is wel een kernvraag hé?
XXXXX - Rob
Zal ik je één reden geven???
Magdalena: JA!!
nieuwsgierig, benieuwd, afwachtend, vragend
XXXX - lucky
een gedicht niet nee
maar op een 'bijzondere' manier neer geschreven niet droog maar met soort van emotie waardoor je de lezer vasthoudt en nieuwsgierig maakt, zeker hoe je opent en hoewel je voelt wat er gaat gebeuren verrast het einde toch
Magdalena: Van jou komende ervaar ik dit als een groot compliment!
Dank je!
|
