naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Roekeloos

door Magdalena

Ze graveerde de klank van de dichtslaande voordeur in haar ziel
gooide de sleutel in de vijver
zelfs de eenden hapten niet

Dacht jij echt dat mijn trots gebroken was?
Ik had jouw minachting niet nodig
genoot niet van zweetsokken op het tafeltje
je onderbroeken op de grond
opzijschuiven van je bord
als mijn kooksel jou niet aanstond

Dacht jij echt dat ik bleef uit liefde?
Dacht jij dat ik jouw moeder was
in ondergeschikte positie
om agressie op bot te vieren?
Van lust was al lang geen sprake meer
Dat werd in het rond gestrooid
op het bureau waar jij belangrijk waart

Dacht jij echt dat je mij kon breken?
Dacht jij echt dat ik jouw vernederingen lief had?
Ik had je geld nodig
niet eens voor mezelf
voor de kinderen die jij in mijn buik plantte
de schepsels op de foto
deel van jouw Belang:
Vader van kinderen

Ze zong.
Haar reistas woog niet zwaar.
Haar hart ook niet (meer).

feedback van andere lezers

• backlash
  Je zit in mijn hoofd Karine - deed me een beetje denken aan mijn gedicht "exclusief gevoel", alleen ga jij een stap verder. Good for you ! (Parels beter bewaren voor wie het waard is). Ik zou van de eerste regel drie maken, voor meer impact but that's up to you.
  xxx
  G.
  Magdalena: Goddie, het is moeilijk hé?
  Ik zit met soms ook blauw te piekeren.
  Een van de denkpistes kan ook zijn: neem risico, maar hou het bij: berekend risico...??? In de zin van: als je 20 procent van je parels verliest, ok: de rest van je parels groeien op goede grond en brengen nieuwe paretjes op en zo en je houdt stand.
  Het gigantische risico is natuurlijk: als je verrukt staat, verliefd, onder de indruk en je strooit 90 van je huidige parels op een grond die blijkt.... SHIT! een varkensstal te zijn.
  Als je dan nog rap wegloopt kun je stilletjes de overblijvende 10% parels cultiveren en met zorg kweken...
  Als je denkt dat NOG 3 of 4 pareltjes extra de varkens zullen omtoveren in prinsen, dan.... problems +++
  
  XXXX
• jan
  rakend verwoord!
  
  XXXX
  Magdalena: XXXXXXXXXXXX
• lazey
  helaas voor mij herkenbaar, alleen is maar alleen...maar toch...
  
  xxx
  Magdalena: Pffff, ik zit nog altijd in de faze van alleen, eindelijk alleen..
  bindingsangst op latere leeftijd opgelopen vrees ik, maar het kan mij niet schelen: ben toch te oud voor nog kinderen: geen noodzaak meer om ooit nog een relatie te zien in het kader van 'tot de dood ons scheidt'..
  
  :):):)
• Mistaker
  Mooi prozagedicht.
  
  Liefs,
  Greta
  Magdalena: Dank je Greta!
  
  (verdikke, ik had het toch weeral gedaan zeker? Mistral Greta genoemd)
• lief
  dat lucht op Karine!
  
  liefs
  Magdalena: Indeed Lief, het lucht op: geen gevangenis meer...
  
  :):):)
• yellow
  knap geschreven,
  droevig als de liefde zo gaat
  soms kan je beter knopen doorhakken,
  groetjes,
  M.
  
  Magdalena: Volledig akkoord Marc.
  Soms gaat het over: hoop opgeven en laten vallen denk ik. Als je de beslissing maakt dat er geen hoop meer is, dan gaat het ineens gemakkelijk.
  XXX
• jamal
  ben er helemaal stil van Karine....waarachter bewondering schuilt voor de wijze waarop je hiermee omgaat, omging. ben heel blij voor jou dat je dat stuk verleden inmiddels begraven hebt....
  
  xxx
  Magdalena: Pffft
  voor zover je zoiets kunt begraven Jamal.
  Ik weet het niet.
  Ik ben zo kritisch geworden dat het soms grenst aan bindingsangst en ik ben héél opgelucht dat mijn leeftijd om kinderen te willen en te krijgen, voorbij is. EN blij dat mijn kinderen TOCH zelf willen trouwen en kinderen krijgen.
  
  Maar ik zal nooit meer vergeten dat, toen ik er bijna onder door ging, een van mijn kinderen trillend voor mij stond en zei:'Moeder, moest jij tien jaar geleden gescheiden zijn, dan hadden we het misschien financieel heel moeilijk gehad, maar, dan had ik een sterke moeder gehad waar ik fier op kon zijn.'
  SLIK hé????
  
  
  XXXXX
• b_engel
  zeer aangrijpend
  Magdalena: xxxx!
• bragt
  scherp en trots geschreven
  Magdalena: Deze feedback doet mij deugd!
  dank je
  
  XXX
• teevee
  Dat het leven
  je mag geven
  onderbroeken uit de kast
  want na stukken
  zal het lukken
  hou je daar maar goed aan vast!
  Magdalena: Grinnik!
  Ik heb het zelf nog eens herlezen: af en toe lijkt er iets moedigs te groeien uit dit kleine bange hart hier.
  De realiteit... vertel ik liever niet. Sinds die realiteit ben ik zo moedig als dit gedichtje :):):)