< terug
Mdzangwini
zij was zwart en wit
welke kant van haar hand
deed jou omzien naar dat kind
geen zomersproeten,
bemind is wat nooit heeft gekend
ver van huis en mijn bed
liefde zoek in alle talen
met buikje rond,
dagelijks op zoek naar warmte
zoals een bloem
die nooit open bloeien zal
in haar achtertuin, naast die ene hut
leert ze woorden,
mama en papa net niet meer
vreselijk is haar ziekte
doch dat ziet men niet in kinderspel
alleen twintig passen verder
kruisen haar ouders mijn pad, in hout
opdat ze 's ochtends glimlachen zal
zijn leem en ijzer haar nieuw
vreemde blanke mens
met bord eten voor één dag
Werner
feedback van andere lezers- eisenik
je linkt op een leuke manier beelden met elkaar maar het gebrek aan opbouw, doorstroom en coherentie zorgen ook voor een tekort aan intersubjectiviteit. dat stoort mij niet zo aangezien ik wel houd van wat hermetischer dingen, wat mij wel stoort is dat het ook niet vloeiend leest...
groet rolleke: Hoikes daar, dankt je voor je positieve kritiek :-)
zol leert een mens nog wat ;-) - yellow
ik vind dit knap neergezet,
Marc rolleke: Dank je Marc voor je reactie ;-) - b_engel
de eerste drie regels... prachtig
mooi gedicht rolleke: Dank je voor het lezen ;-) - feniks
Duidelijk uit eigen ervaring. Of vergis ik me?
Knap geschreven.
groeten
feniks rolleke: Neeje Feniks, doch ik heb me de mensen die het project ondersteunen al wel een een zwaar gesprek gehad.
en dat doet een mens dan weer nadenken..
http://www.law-online.be/news_item.asp?lang=&id=6
http://picasaweb.google.com/michelrita/SwazilandMDZANGWINIPROJECT#
Groetjes Werner
bedankt voor je reactie - anne
Ik heb dit graag gelezen. rolleke: Dank je Anne :-)
|