< terug
Kriebel
wortels stijf
en
bruin bevroren
wijzend richting onderkant
de aarde hard
als
met doorbakken speksteen overgoten
geen spiegelsprietje groen
dat onder stronken lonkt
mensenwezens diep
in
standaard winterjassen
weggedoken
geurkaarsen staan dag en nacht
in brand
geen heksenkringen
te bespeuren
wel hekkensluiters en
meester dichters
in gekeerde kringen
onderaan een vijver
vloekt
een
ondermaats visje
een reserve luchtjesbel
een eerste vogel verliest
kwetterend
de pluim der onschuldigen
een koele tiener belt aan
en ziet reeds z'n eerste meisje
naakt voor hem in het deurgat
door de lente gaan
feedback van andere lezers- geertje
Klasse William, van de eerste tot de laatste zin !
groet commissarisV: Een waar compliment van het alziend oog, dank je Geertje:-) - feniks
Geboeid van begin tot einde.
Heb alleen wat moeite met het vatten van die pluim der onschuldigen. (komt vast door de ondraaglijke lichtheid) commissarisV: Hi hi hi, ondraaglijke lichtheid. Het is op die manier dat vogels hun onschuld verliezen hé. Bedankt voor de toffe reactie fe(ijzertje) - nutswritingkate
Knap... maar waarom zie ik het beeld van mijn tiener-dochter bij die laatste strofe?? :/ ;) commissarisV: hi hi - mistral
Ik heb het vooral voor strofe 3, knap, geestig, superb!! méér van dat com!
groetjes commissarisV: Wow mistral, als je wil schrijf ik nog 3x strofe 3 voor jou, bedankt voor de eer... - Vansion
laatste strofe is dan weer mijn ding...
ik riek cantiaans zotjesgebroed ...
commissarisV: cantiaans= Kantiaans?... zotjesgebroed, welk een liefelijk woord..
|