Volg ons op facebook
|
< terug
De versnellende liefde
De versnellende liefde
Ik zou zo verliefd op je kunnen worden.
Bovendien… denk ik dat…
Tja…laten we dat nu maar niet doen.
Neen, nu ik je ontmoet heb, kan ik me niet…
Kan ik niet, bij jou aan boord.
't Heeft niets te maken met van alles.
Zoals smaak en stijl.
't Gaat niet om wat je zei,
of wat ik dacht erbij.
't Is niet omdat :
Jij je verhoudt tegenover een veelvoud van de jouwen
Zoals een Concorde dat doet met zeven vier zevens.
Elke goeie regel bevat net - (niet) - genoeg variabele gegevens.
Dat en nog zo'n dingen,
't groen van 't gras,
een tak zonder blad.
Zo nu en dan iets,
ergens,
't er snel tussenwringen.
Enfin, soit,
al bij al is
alles seizoensgebonden.
En toch, ik zou zo verliefd op je kunnen worden.
Maar, wel ja, laten we…
dat
nu
toch
maar…
Niet doen.
Want weet je wat?
Ik ken je,
al zolang.
Nog van voor jij,
jij was
Verdomme, ik zou zo verliefd op je kunnen worden.
En wie weet, ben ik het al…
Maar laat ons maar stilletjes woorden weggeven.
Zonder nodeloos te moeten beginnen beven.
Weet je wat? Laat ons blijven waar we zaten.
Dan kunnen we immers voor altijd praten.
Over de lente of over chocola met gaten.
Weet je wat?
Laat ons zitten waar men 't ons dient te gunnen.
Ik weet het wel, we zouden zo kunnen ;
maar zo zouden we… kunnen…
En dàt zouden we dan ook weer niet willen.
Dus…laat ons niet vervallen
in 't knippen van ogen
En dan als 't misgaat rond elkaar lopen
in overdreven bogen.
Ja, laat ons dat maar doen..
Niks amour pour toujours.
Kwaliteitsgetrouw mekaar
immer op ultieme toonhoogte beklijven,
doch niet door het bevrijden van lijven.
Mengen van sappen…
Want weet je, verliefd en zo,
gaat soms van heel groot naar klein zonder refrein.
En toch…als jij nu nog even jezelf blijft ;
dan weet ik dat ik…
nu!
- even -
verdwijn…
feedback van andere lezers- rinka
ik flaneer al een paar uur door je woorden en je zinnen, waarvan de meeste de hemel in gefeedbackt. terecht natuurlijk. over het algemeen kan ik daar niks zinnigs aan toevoegen en aan prima of zeer graag gelezen waag ik me toch maar niet. met het risico een feedbackloze te worden en jij een schijnbaar ongelezene door mij. deze versnellende liefde verslonden en raar genoeg ben ik de eerste met een reactie.
ikzelf word dan meestal gewoon en simpelweg sta-pel-ver-liefd, stilzwijgend hevig of veel erger: uitbundig hardop. met minstens miserie of een of ander gebroken hart als logisch gevolg. jij lijkt beter te weten. maar ik ben daar niet zo zeker van.
soit. ik lees je graag. ik heb je ontdekt.
CaptainNorth: Weet je Rinka, ik zit even wat minder op de site, ik schrijf even wat minder ook, niets te schrijven.. alhoewel, gisteren ben ik voor de tweede keer in mijn leven gaan repeteren met een muziekgroepje en heb ik het enige instrument dat je zelfs niet eens hoeft te beheersen om mee te doen gebruikt : mijn stem... en welja, daar ter plaatse heb ik wel twee teksten in het engels geschreven maar soit... ik schrijf dus niet zoveel momenteel... En inderdaad... dit gedicht is een soort vermomming, dat heb je goed gezien... een vermomming en een poging om m'n gevoel en de teleurstelling omwille van onmogelijke liefde voor te zijn... want ik was wel degelijk verliefd op haar... maar... het mocht niet... je kent dat wel...
Ik ben ook een fool for love... maak me daar geen illusies in... of het is in één of ander gedicht... want daar kan en mag alles...
Super dat je zo'n mooie feedback schrijft, dat vind ik prachtig... bovendien lees je echt... dat bewijst deze reaktie op een voor iedereen reeds lang vergeten gedicht...
ik kom er wel toe om ook weer wat meer te lezen... maar nu, momenteel, is het dus gedaan met het meisje waar alles in zat wat ik zocht... gedaan en niet gedaan, je kent dat uiteraard ook wel... en ja... dan kruip ik toch wel nog wat meer dan anders in m'n eigen kop, niet in m'n schelp maar wel zo'n beetje... de stilte...
soit...
groet en bedankt...
Jan - Vansion
Dit heb ik dus niet gelezen. De feedback van Rinka nog minder. En jouw antwoord daarop ...al helemaal niet. Enfin, niet helemaal ...Nu niet en toen niet en nooit niet. Maar om dat niet te vergeten geef ik raprap een scoretje ...
Ben systematisch al je verzen beginnen luidop te lezen. Dat gestamel is zo ...oh! ...
niet in je schelp misschien, wel in mijn oorschelpje. je ontroert en ik ben aan het leren daar tegen te kunnen.
CaptainNorth: ja... dit gedicht... ooit geshreven en het gaan afgeven... en dan kijken hoe er gereageerd werd... en dan... toch verliefd geworden... en dan... twee jaar later... toch met elkaar geweest... terwijl het weer eens gedaan was met die ene... die maar niet verliefd kan worden op mij... en dan nu weer aan haar denken... en... ja... leren daar tegen te kunnen... 'play dead' van Bjork begint te spelen en alweer haalt mijn muziek het van mijn fantasie...
|
