|
< terug
was dit dan leven?
dovend over d' avond, rust
de deken van de schemermaan
wij zijn nog met de dag begaan
die achter ons ligt uitgeblust
zie ver daarginds die bergen staan
die w'ooit nog trachtten te verzetten
met moed en samen, tegen alle wetten
in rook zijn onze dromen opgegaan
wij waren schaamteloos en dwaas,
en door de tijden losgeslagen
om alles voor het eerst te wagen
overmoedig en als water wild geraas
en toch, op deze, onze laatste zomerdag
durven we 't elkander nog altijd niet te vragen
het zoet en bitter van mekaar dan te verdragen
hoe weinig toch plooit onze mond tot lach.
en wat is weinig als w'onze vrienden tellen
te veel nog zijn de vingers van één hand
hoe broos en breekbaar is een band
als onze lippen 't lied van vriendschap spellen
ons handen beven,
we worden oud
ons hart wordt koud,
was dit dan leven ?
feedback van andere lezers- jack
Heel mooi geschreven en lekker melancholisch!
Er is één regel waar ik een beetje over struikel :"overmoedig en als water wild geraas", maar dat kan aan mij liggen ;)
Groet - killea
Superb, Dorus
xxx
j - GoNo2
Een gedicht naar m'n hart. Prachtig ! - jan
knap geschreven!
grts - teevee
Gelukkig is de mens die niet meer denkt
aan alles wat hem tegenviel in 't leven
want in mensenaard daar ligt het streven
dat men aan vrolijke zaken aandacht schenkt - jamal
Ik buig en groet een woordenkunstenaar!
prachtig gepend!
jamal - Kerry
ik ga mee met jamal
zal het nog lezen en voorlezen als het mag!
groetjes K
|
