|
< terug
Voicemailvrouw
Ik belde en kreeg de voicemailvrouw
het heeft me tijd gekost, en moeite maar
sinds je sprak voel ik slechts kou
Tweeëntwintig boodschappen. Meestal oud
en nu meegesleurd in een toekomsttijd
Ik spreek je nog steeds door de telefoon,
je stem vermurwt me nog als dat lied
toen ik stopte en tranen losliet. het kraakt.
Ik bel altijd buiten, het is hier koud
Ik maak, vrees ik, de maatschappij failliet;
steeds gratis bellend naar de herinnering
Van jou
feedback van andere lezers- aquaangel
er staat voor het een . Dus het moet Het zijn..
Het is't zelfde als bewaarde brieven, maar da's uit'n andere tijd... Nu bewaren we sms'jes en e-mail.
Ik heb geen voicemail... Dus dat scheelt verdriet.. X
stormvonk: Ik begrijp je fb niet, echt waar. - Mistaker
Mooi!
In de 1e strofe zou ik 'voel ik slechts kou' zetten (na sinds: teg. tijd?)
In de 3e strofe: Het kraakt (hoofdletter).
De reactie van Aqua snap ik niet?
G
stormvonk: Dank je voor de fb, ik snap'm ook niet - Julien_Maleur
speciaal onderwerp, maar toch leuk gebracht.
vg JM
stormvonk: Dank je Julien,
groet - jack
Heel mooi. Beetje tragisch. In elk geval voel ik de kou tot hier (kan ook aan de thermostaat liggen...)
Groet
stormvonk: En dan schijnt de zon nog - lief
en een vette factuur storm?
liefs
stormvonk: Nee, ik kan gratis mijn voicemaile bellen - anne
herinnering aan jou?
stormvonk: Juist! ik verander het direkt - Kerry
leuk bedacht
groetjes K - alie_jankind
Pijnlijk maar mooi neergezet
groetjes - Lucky
mooi
alleen de openingszin vind ik niet zo sterk
maar verder is het een verrrassend werkje - krisdl
Heel mooi en origineel, knap en goed gevonden!
ivm de FB van Aqua: in je gedicht luister je steeds naar berichten die op je voicemail staan, boodschappen van iemand waarmee je geen contact meer hebt, maar die je nog verdriet doen voelen.
In vroegere tijden (toen de gsm nog niet bestond) kon je dit ervaren door het lezen van brieven die je van die persoon had bewaard.
|
