naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Gebalde vuist

door eric

Ik ben mijn hele leven lang
gebalde vuist geweest
met opgestoken hart
heb ik de wereld uitgedaagd
en wolken tot huilen gedwongen

Ik heb gevoelens doen blozen
zich schamend voor hun bestaan
en ver van schimmen vol schimmels
de weelde van gedoodverfde etterbuilen
als helden bezongen

Mij resten nu nog enkel
mijn kruk
en flarden van geluk
een halflege whiskeyfles
en een hart vol ongeloof
tot bloedens toe verdrongen

25-02-2009

feedback van andere lezers

• yellow
  knap werk hoor!
  eric: Dank je wel!
• drebddronefish
  'Levensecht dicht!
  groetjes
  eric: ... maar niet auto...
  
  Bedankt!
• anne
  Pijnlijk maar menselijk tegelijk.
  eric: Geïnspireerd, toen ik onlangs "Cat on a hot tin roof" terugzag...
  Dank om te komen lezen, Anne!
• tessy
  Prachtig gewoon en zo waar voor velen.
  eric: Yep, inderdaad, jammer genoeg...
  Bedankt!
• JakobRo
  menselijk en herkenbaar mooi gedicht
  eric: Dank je wel!
• ijsbeer
  Krachtig en prachtig gedicht!
  ...met opgestoken hart...echt mooi, na die gebalde vuist!
  eric: Je haalt er de essentie uit. Dank je wel om te komen lezen!
• Lucky
  de blues
  eric: Misschien wel, maar dan wel een verbitterde.
  Dank om te reageren, Lucky!