naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een trouwe vriend

door Julien_Maleur

Een oude lantarenpaal aan zee op de dijk
afgebladderd door de hete zomerzon
roestig en kromgetrokken
door winden en storm getekend
mijn eenzame bondgenoot
tijdens momenten van vertwijfeling
ik heb er vele uren vertoefd
ik kwam er en ik ging
met wisselende stemming
als ebbe en vloed
steeds was er die paal op de dijk
nog altijd ga ik er heen
ik ben er even alleen
vind er rust en verpozing
in onze hectische wereld.


(Heldergem-12 juni 2009)

feedback van andere lezers

• ivo
  een mooi beeld uitgesneden in zwart en wit, maar de snedige details doen me meer afdwalen dan keren naar de kern van het plot.
  
  
  Julien_Maleur: Dank je Ivo voor lezen en fb. Wat denk jij dat de kern van het plot is? Het leven is zo hectisch dat me soms moet kunnen terugvallen op zekerheden om rust te vinden. Die lantarenpaal staat daar als een rots in de branding en kun je opzoeken wanneer nodig. En de zee zal er ook altijd zijn. Deze twee zekerheden geven mij de rust, die ik soms nodig heb om stand te houden in een hedendaagse gekke, hectische en turbulente samenleving.
  vg JM
• miepe
  het is wel heel triestig om een lantaarnpaal als vriend te hebben...
  
  het kan hoor
  maar als ik me dat inbeeld dan... ach
  st, miep
  
  
  Julien_Maleur: IK denk niet dat je het snapt, Miepe, maar dank voor het lezen en de fb. Waarom noem ik die lantarenpaal een oude vriend? Omdat hij daar altijd staat op die vertrouwde plek, die ik soms opzoek om tot rust te komen.
  vg JM
• GoNo2
  Sluit me aan bij Miepe, doet me denken aan een pispaal...
  Julien_Maleur: Dank voor het lezen GoNo2. Idd voor de honden een pispaal, voor een eenzame zwerver een vertrouwde plek, naar waar hij steeds terugkeren kan om tot rust te komen en te kijken naar de uitgestrekte zee, waarbij hij kan wegdromen.
  vg JM
• jack
  Ik herken het gevoel. Landschapselementen kunnen je na aan het hart gaan liggen als je ze vaak tegenkomt op eenzame momenten. Lantaarnpalen hebben iets heel triests over zich vind ik, misschien ligt het aan die gebogen hals of het feit dat ze er altijd zijn, ook om 4u 's nachts... Mooi.
  Julien_Maleur: Dank je Jack. U hebt blijkbaar de achterliggende gedachte en gevoelens ontdekt.
  groeten
  JM
• secret
  beeldend geschreven
  ik kan begrijpen waarom je naar dat plekje gaat
  lijkt me heerlijk daar
  je gevoel zo niet meer kloppen als die paal opeens weg zou zijn
  
  Julien_Maleur: Dank je secret om binnen te wippen. Ook jij begrijpt mijn gevoel.
  vg JM
• ppe
  ik denk dat het moeilijk wordt om hier iets weg te halen. deze misschien 'ik kwam er en ik ging'. vind het goed maar die laatste zin vind ik beetje minder. het is alsof je uit de sfeer komt en met een droge zin afsluit
  
  mij mening
  Julien_Maleur: Dank voor interesse. Wat wordt bedoeld is dat ik zo dikwijls de vertrouwde plek heb verlaten, maar er steeds opnieuw terugkeer. Wat die plek is vul je met je fantasie in. In mijn gedicht is dat die lantarenpaal op de zeedijk.
  vg
  JM
• silvia
  een kleine tip : in de laatste regels komt het woordje "er "iets te vaak voor - misschien proberen te schrappen of te wijzigen, dat zou gedicht nog krachtiger maken
  
  Julien_Maleur: Dank je Silvia voor lezen en tip
  vgJM
• b_engel
  als ik dit lees krijg ik het gevoel jou lantarenpaal te missen.
  Heerlijk dus wat je bij me hebt kunnen bewegen met dit gedicht
  chapeau!
  Julien_Maleur: Dank je B Engel. Blij dat ik je heb kunnen ontroeren.
  vg JM
• klaver4
  Ik volg Ivo hier niet direct, ik heb hetzelfde, ik kan in heel kleine dingen mijn anker vinden, en zo'n desolate lantaarnpaal lijkt me wel iets!!!! Eigenlijk hoe simpeler, en directer, en zonder enig verhaal dat ge er kunt aan vastknopen, des te beter wordt zo'n anker, denk ik.
  grtz
  klaver4
  Julien_Maleur: Dank je Klaver4. Ik wou het eens over iets anders hebben dan over de liefde. Als mens wordt ik met zo veel emoties geconfronteerd, gevoelens van eenzaamheid, zoeken naar rust en vrede, even op adem komen en zo een eenzame lantarenpaal op de zeedijk, waartegen ik kan leunen om gedurende ettelijke minuten naar de zee te staren en zijn wijdsheid te bewonderen, leek mij een geschikt onderwerp.
  vg
  JM
• eisenik
  mooie omschrijving van iets
  voor een gedicht staat er wat veel herhaling en uitgelegde informatie in naar mijn mening
  maar zeker omvattend geschreven
  Julien_Maleur: Dank je Eisenik voor het lezen en voor de fb. Ik respecteer uw mening, maar kan ze niet helemaal bijtreden. Akkoord, mijn gedicht is tamelijk beschrijvend, misschien iets minder direct.
  Via een onnozele lantarenpaal en de zee beschrijft het gevoelens van iemand, die onze huidige hectische wereld moe is, de vereenzaming welke ze teweeg brengt moe is, en nog alleen rust zoekt, vrede en begrip.
  vg
  JM
• alie_jankind
  Mooi beeld, ik zie een man
  rust vinden bij het licht van de lantaarn
  aan wie hij zijn levensgeschiedenis vertelt
  begrip vindt ...
  
  groeten
  Julien_Maleur: Dank je Alie, Je hebt mijn gevoelen volledig begrepen.
  groeten
  JM
• elze
  Dit is mee, de rugzak legen op de dijk en mee laten ebben met het getij
  
  
  Julien_Maleur: dank je, Elze.
  vg JM
• VUURKRACHT
  zo herkanbaar Julien:dat ene plekje,kijkend naar de zee....
  en dan alles laten voorbijglijden in de gedachtegang;om uiteindelijk terug in balans de weg naar huis aan te vatten.
  Heb hier zo'n bank staan waar ik graag naar toe trek om lange tijd te turen over de weidse zee...
  Julien_Maleur: Dank je Monique om even binnen te wippen. Blij dat ik niet de enige ben die af en toe eens tot zichzelf wil komen.
  groetjes JM