|
< terug
Winterlied
deze winter houdt me bij de hand
dwingt me verder te gaan
reiziger in een land zonder woorden
Moe maar op
dwaal ik in verhalen
om greep te krijgen op die ene waarheid
graai ik in stoffige ruimtes
waarin je stem ooit weerklonk en jij
leunend tegen de muur toekeek
hoe ik probeerde uit mijn schaduw te stappen
rood is de troost der zinloosheid
op deze dagen waarop mijn ziel kastanjes regent
en het water zanglijnen op mijn vel trekt
© K. Verhoest 2009 zaterdag 13 juni 2009
feedback van andere lezers- ivo
meer een lied dan een gedicht, maar daarom niet minder mooi
de noten die je schrijft zijn als gedachten die zingen en de toon is niet vals, meer zelfs het kan zelfs door een rasechte Toscaanse gezongen worden in een of andere aria . een opera in het kort ... zo moet het ook, want Dreft doet wel niet krimpen, maar het verpest wel heel wat als het te lang wordt .
kristof: Ivo
dank voor je reactie en uitleg. Als beginnend dichter ben ik op zoek naar input die me vooruit helpt!
Ik nam ook even de tijd om jouw gedichten na te lezen: sterk werk!
mvg
kristof - tessy
mooi, graag gelezen.
kristof: Tessy
dank voor je reactie.
groet
kristof - alie_jankind
een gedicht met een pracht openingsstrofe!!!
ik zou in de tweede strofe wat kleine woordjes schrappen
(misschien ook nog wel in de derde strofe)
moe maar op dwaal ik in verhalen
om greep te krijgen op die éne waarheid
graai in stoffige ruimtes
waar je stem ooit weerklonk en jij
leunend tegen de muur keek
hoe ik trachtte uit mijn schaduw te stappen
groetjes
|
