naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Niet onvoorwaardelijk

door drebddronefish

Hij wou altijd al
wel eens lachen
maar hij begreep
het serieus niet
waar alles van doordrongen is

Als een aap
emotioneel kreupel
slorpte hij alles in zich op
Hij teerde op zijn telraam
dat de rekening te vereffenen had

Een baviaan kan je lijstjes van plaatsnamen
en kleuren van staatsvlaggen laten opsommen

Hij wou wel eens lachen
maar de wereld was die van de 'slechte clowns'
met hun neiging
alle droefenis om hen heen weg te lachen

Hun onwil tastte hem aan
tot in zijn spieren en hij liep er stijf van
en zijn verlamde tong kon maar tot drie tellen

Hij was al dood van in den beginne

want hij leefde naar de letter
van een obscuur schrijfsel
van één of andere vergeten filosoof

***

De essentie van het zijn
is de droefheid
om het eigen bestaan

de natuurlijke staat
van de mens
is het lachen
of het weglachen
van het onontkoombare leed
om ons heen

uiteindelijk
verwordt het tot
een natuurlijke reflex
om te sterven in onverschilligheid
want het onvoorwaardelijke
raakt tot aan de grens
waar de pijn niet meer kan staan

al het mooie
is in de geschiedenis te zoeken
en in de dood
die ons voorgaat

feedback van andere lezers

• ivo
  Ja Dreb het diepe zit goed verpakt in het eenvoudige van je tekst alhoewel die af en toe hobbelt, maar de verpakking mag een beetje kreukelen omdat de inhoud draagt wat je zegt
  drebddronefish: Dank je ivo. Het was ook niet makkelijk om de boodschap over te brengen. Als het te dichterlijk verwoord is, gaat de boodschap dikwijls verloren. Een goed midden vinden, tja, ik bekijk het nog even
  groetjes
• GoNo2
  Uitermate goed geschreven !
• killea
  your style paired with content, so refreshing, dddfish
  xx
  j
• tessy
  Zoals steeds heel knap geschreven, diepe inhoud, graag gelezen.
• b_engel
  id zoals Ivo: het diepe zit goed verpakt in het eenvoudige van je tekst.
  Dit vind ik poëzie van de hoogste plank
  Meesterlijk!
  van mij krijg je een groot appalus!
• bragt
  als verband tussen de twee zie ik vooral de benadrukking van het loze in het eerste en de essentie in het tweede. De dood die ons voorafgaat is wel een bijzonder beeld, al halen wij die uiteindelijk in.