|
< terug
mechanische spiraalmens
Moet je zien
hoe hij een draad trekt
om de mensen heen
om de dingen
en wat fictieve waarden
recht zijn speeltuin in
hoe er buiten de lijnen
slechts halve waarheid
bestaat
en het wachten
op zijn grillen
om een steen te werpen
om te zien
of er een rimpeling ontstaat
met kleverige handen
weer gaat wikkelen
want het is nooit af
het zoeken en het spelen
op handen en voeten
in zijn eigen vallen
alles weer kwijt raakt
maar het hem niet verlaat
het komt zo weer
afgemeten bij hem terug
hoe het hem geen pijn doet
als was tussen zijn vingers
soms is het rekken
tot op het randje
van binnen naar buiten
de zelfkant
er speelt zoiets
als zijn mechanische zelf
hoe hij als een draadspoel
alles weer rond zijn kern trekt
feedback van andere lezers- killea
Wow, dddfish, I am in awe of your poetry!
Super, again, and again
xx
j - yellow
ben eigenlijk van zelfde mening als killea, blij dat ik je hier nog eens lees, klasse!!! - ppe
toen ik de titel zag moest ik denken aan de voorstelling van 'robot met emoties' in Tokyo onlangs
sterk gedicht. ik heb de laatste gedichten van jou gelezen en zal eens terug gaan kijken naar je oudere gedichten want zeer interessant qua thematiek en schrijfstijl - ivo
een doordenker die verder gaat dan wat de tekst zegt, het spreekt als een eigen beeld en dat is leuk - GoNo2
Superdeluxe! - tessy
Alles is eigenlijk al gezegd, prachtig gewoon
|
