< terug
het gewicht van water
De regen roffelt
mijn bestaan wat samen
op een hoopje onbestemd lawaai
en opeens word ik naar de rand
gezogen van velerlei stemmingen
oorden waar alles zomaar in elkaar kan vloeien
genadeloos
het rammelt met beetjes aan mijn hoofd
alsof de muren me scheef voorover duwen
het huis de folterpaal naar me doorschuift
en me tot de marginaliteit veroordeelt
de lucht lijkt zich aaneen te plakken
zelfs tussen mij en mijn keelgat
dat het raam wil bespringen in
ontzetting alsof de ontaal gesproken wordt
het liefst van al
zou ik me willen uitdrukken
in een kaasachtige boutade
maar ik moet plooien
voor al dat vervreemdend geweld
een pak woorden komt in opgejaagde gestaltes
de dichter in mij
spreekt tot mijn ledematen
hij kan slechts nog huiveren
in een halfslachtig hurken
druipend in zijn vluchtende lijnen
feedback van andere lezers- ivo
oeps ga nooit in het regenwoud wonen, je zou er nog helemaal gestoord uitkomen ...
ik vind de gedachte via de woordkeuze wel heel leuk gezien .. drebddronefish: Yep, zeg dat wel en al dat ongedierte dat daar rondkruipt, voor mij liever geen tripje naar Brazilië
dank je voor de lezing
groetjes - jack
In de 1e strofe moet het zijn worD ik :-)
Verder knap geschreven. De laatste strofe vind ik bijzonder sterk.
Ook fijne woordkeuze: ontaal, kaasachtige boutade...
Thumbs up! drebddronefish: Oops, wat een knoert alweer. Ongelooflijk hoe ik dat dan niet zie. Thx
om het op te merken. Dank je ook voor de thumbs:-)
groetjes - ppe
sterk gedicht
al van in begin verschillende shots van beelden schoten in mijn gedachten drebddronefish: dank je wel ppe
groetjes - Zingendevleugel
mooie beelden een sterk kleurrijk gedicht
- tessy
het is een pracht gedicht maar vooral de eerste strofe beroert mij. - killea
you always pull in and never let go till the end. Magnificent, Manuel
xx
j - martine
prachtig beeldend neergeschreven
|