< terug
singulariteit
Wie zal mijn vel nog lezen
krakend uit zijn voegen
alles besloten
op het perkament
van eeuwig groeien
zal mijn huid
zich sluiten
voor een zee van leven
zal ik niet
uit de nerven barsten
als vochtige ogen
de matrijs van het verleden
nog eens openen
zal ik dan
van papier worden
op de kantlijn
krioelt het
van ongeboren poëten
of heeft alles
de tweede adem in zich
met de pulp meegroeiend
als een spons twijgen
in een nieuw bestaan
ontginnen van wegen
in de oudste oorden
van het geboorteland
als het proppen
van vergane dichten
en opnieuw beginnen
in de geest van de oorsprong
feedback van andere lezers- ivo
iets meer gelet op het ritme en het is een knal gedicht, de lettergrepen volgen in mijn lezen het ritme niet ..
probeer misschien ook geen herhalingen (papier x2) kwestie van de openheid van het geheel
maar zelfs met deze enkele lijntjes toch fantastisch neergezet. drebddronefish: Dat van dat papier kan ik inderdaad vermijden, ik had het al vervangen door pulp en perkament, effe kijken
'de lettergrepen volgen in mijn lezen het ritme niet' deze begrijp ik niet goed...
dank je voor de lezing
groetjes - jack
Weer een serieuze brok denkwerk!
Heel mooi van die matrijs.
Echt een genot om te lezen. drebddronefish: Dank je zeer jack
in een vorig leven ben ik nog vulcaniseur geweest, vandaar:-)
groetjes - jan
knap gedicht dFish! drebddronefish: Dank je zeer jan
groetjes - ppe
vooral voorlaatste strofe vind ik erg mooi - Zingendevleugel
daar ben ik voor gaan zitten om over na te mijmeren heel goed! - GoNo2
Ik vind de achtste strofe geweldig mooi! - Hazen
Kaboem! En de letters trillen nog na van 't genieten! - tessy
Ik vind de derde strofe het mooist, zo zie je maar dat ieder zijn eigen gedachten invult - killea
Super, super, super, Manuel
xxx
j - jamal
man..man..man...magnifiek!!
ik geloof dat we allen opnieuw beginnen....
groeten
|