naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

déja passé

door eisenik

so much predictable bad luck
and so few happy suprises

je verbrandde je tong
aan haar veelbesproken woorden
voelde vlinders flapperen
zo hard ze te moeten bevriezen
als rupsen
die in je darmen en hart krioelen
naar de groenste stukjes
een weg vreten
achter je oren
hoor je nog de schimmen
van een vol omgeschreven toekomst
die niet meer naar je hersenen mag
maar in een onbestaande herinnering
tot een woord van pijn moet vergaan

feedback van andere lezers

• ivo
  het surialisme in het gedicht is wel heel sterk, zo sterk dat de krankzinnigheid te veel van de rede vraagt om te blijven staan in de gedachte die je sprak ..
• Magdalena
  een vol omschreven toekomst ('ge' weg)
  
  in die laatste twee zinnen de 'een'-s weg:
  maar in onbestaande herinnering (schitterend!!)
  tot woord van pijn moet vergaan
  
  intens liefdesverdriet schitterend verwoord: pijn baart kunst (is een cliché)
• Liesje
  hoe liefde ook sporen van pijn kan nalaten...
• anne
  Ik volg de omschreven van Magdalena en voor de rest weer sprakeloos hoe mooi.