naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

mijn anker heb ik uitgeworpen

door dorus

mijn anker heb ik uitgeworpen

voor de ree van 't nieuwe land
nu kan ik op de winden wachten
die komen en gaan trachten
mij mee te nemen naar de overkant

de zeeën die ik heb bevaren
waren groots maar zelden stil
vaak warm en woelig, soms ook ijzig kil
met achter elke einder, nieuwe gevaren

nu alle kusten zijn verkend
en alle landen zijn betreden
kom ik traag en rustig aangegleden
de steven naar de zon gewend

nu blijft er slechts de overkant
als onontdekt gebied
en ach, ik weet nog niet
hoe ik zal zijn in 't nieuwe land

dorus

feedback van andere lezers

• ivo
  de inhoud is sprekend, de wijze waarop verward, 'nu' is nogal opmerkelijk aanwezig, waardoor de inhoud voor mij verzwakkend verliest ..
  dorus: voor mij niet!
• Liesje
  Lieve Dorus, hier spreekt zoveel emotie... Jouw gedicht doet me denken aan een oudere tante die haar leven heeft geleefd en nu lezend haar dood opwacht, om terug te kunnen zijn bij hen die ze lief had...
  dorus: danke