naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Breken

door Vardar

En dan breek je,
laat je alles achter.

Op een dag zeg je
zal alles anders zijn
je belooft jezelf dat
alles mooier zal zijn
je gelooft in "zal zijn"

dus breek je
zomaar.

Je trekt de deur van de sleur toe
met een zucht weliswaar
en stapt de deur van
een nieuw begin binnen;

alleen,
waar is het begin
wanneer je plots beseft
dat breken toch niet
zo gemakkelijk blijkt te zijn
en dat je alles wat je achterliet
begint te missen

ook al ben je geen materialist,

het zijn de jaren die je hebt gebouwd
aan een leven waarvan je dacht
dat het altijd zo blijven zou

het zijn de dagen die je hebt gelachen
om de vreugde van het samenzijn
en de nachten die je hebt geweend
om het onverschillig samenzijn.

Je dacht dat je het kon,
even de adem inhouden
ogen dicht en springen;

maar nu komt de periode
van innerlijke rouw
om alles wat je hebt verloren
je jeugd
je geloof
en dat ongelooflijke gevoel
dat morgen de zon weer
door de wolken breekt
als een lach door de weidse dauw

en dus,
breek je.