< terug
Het losgeslagen anker
Het requiem van scheepsmotoren
legt mijn hart diep in 't gehamer
van het geslagen rood en waar de dood van
het besef mij leidt door open ruimtes
en de geestelijkheid van het acces
want zelf mijn staren heeft de tijd geduurd
Het vooronder.
waar mijn vluchtgedrag
me kielhaalde en me deed verstikken
alsof er vele herfsten aan me schraagden
ontvelden mijn zienswijze aan de afgekeerde zijde
waar liefde en angst streden om de eer
want wie ik ben is geen antwoord
maar zeker ook niet de vraag
feedback van andere lezers- Lucky
een zeer mooi gedicht
met prachtige metaforen
terwijl het buiten stormt ... elze: Lucky, een storm is slechts wat boosheid van de wind
dank - alie_jankind
met mooie beelden
groeten - ivo
je pen doet verbazen elze ... zonder meer ... - drebddronefish
Schitterend elze, knappe metaforen!
groetjes - Liesje
Elze, dit is echt een PAREL om bij stil te staan! Amai, sterk!
Een heel kleine opmerking: ik zou na het vooronder geen punt zetten, omdat dit het lezen wat breekt. Dat is natuurlijk wel een persoonlijk gevoel hé!
In elk geval een heel erg knap schrijven! - KapiteinSeBBos
behouden vaart
|