|
< terug
vluchtig geluk
Ik word de helft kleiner
zoals ik mijn linkervoet
om mijn heup draai
als een idioot zondagskind
op een suikerspinnenkermis
wanneer de dingen genoemd
worden sinds mensenheugenis
maar het is zo weer voorbij
als de steek van een bij
alsof ik vermaand word
om mijn dwaze gelach
alsof het klapt in open lucht
het bestond alleen in mijn hoofd
de perfectie, de handtastelijkheid
tevergeefs en nooit voor eeuwig
het beeld van een oude magiër
die me tot kind streelt
met zijn gouden zonnestralen
feedback van andere lezers- ivo
niet is wat het lijkt ... alleen de illusie spreekt boekdelen de realiteit zwijgt meestal stil
drebddronefish: Zo is dat ivo. Uitstekende interpretatie weer
groetjes - Liesje
Knap gedicht - genoten van het lezen!
drebddronefish: Dank je wel Liesje
groetjes - killea
Kermis, fun parks, masks and clowns - the scariest places for me, you poem sends shivers down my spine....
xxx
j
drebddronefish: Things always have both sides in them. But you already know that june
greets - alie_jankind
in het voorbijgaan ...
graag gelezen
groeten
drebddronefish: Dank je wel alie
groetjes - bragt
zeer diepe en intense reflectie
drebddronefish: Dank je zeer bragt
groetjes - yellow
ik denk hetzelfde als killea
drebddronefish: Zie ook de feedback bij june of zoals de subjectieve ervaring de realiteit kleurt
groetjes - jamal
wauw, je sleepte me mee naar een wereld waartoe enkel de verbeelding van een kind toegang heeft! het feit dat je dit hier zo neerstrijkt geeft mij de indruk dat jij vaak in 'fictieve kringen' vertoeft om de absurde realiteit de rug toekeert. hierbij wel gelet op de vraag: 'wat is fictie en wat is realiteit?' ook termen die men sinds mensengeheugenis maar heeft bedacht om toch maar iets een naam of betekenis te geven, niet. ;-)
eerste strofe: zoals of ALS?
tweede strofe: om mijn dwaas gelach (loopt vlotter) of dwaze lach
groeten
drebddronefish: Dank je. Wel, het is niet zo of misschien wel dat ik vaak in fictieve kringen verkeer. Wist ik dat zelf maar:-) De realiteit is voor mij niet absurd maar hard en brengt weinig soulaas. Je wordt ouder en verondersteld meer en meer jezelf onder ogen te zien. Je komt op het punt waarop de clichés bewaarheid worden omdat de ervaring begint te spreken. Vandaar, het is als kind zoveel gemakkelijker om op te gaan in verwondering en iets wat op geluk lijkt.
Eerste strofe is zoals en dwaas is inderdaad beter, ik pas het aan
groetjes - Magdalena
er zit tegelijkertijd iets keihards in en zo iets heel liefs
ik kan er niet goed aan uit, maar het nodigt uit om opnieuw en opnieuw en opnieuw te lezen, tot ik erin lees wat ik zelf zoek... ik vermoed dat dàt echte poëzie is
die laatste strofe vind ik subliem! Het lijkt: op zo'n vriendelijke manier uitgenodigd worden tot bescheidenheid
drebddronefish: Wel magdalena. Het leven is verliezen van je lieve naïviteit en de boosheid daarom. Vandaar het dubbele gevoel dat je ervaart. Ik schrijf bewust in omhullende termen en moeilijk in te schatten metaforen, omdat juist het onherkenbare uitdaagt om het herkenbare er uit te halen en dan te beseffen dat er andere waarheden zijn. Het alledaagse is zo weinig interessant voor mij. Ik denk dat een mens moet proberen bescheiden te zijn, ook al om het gevoel te bewaren dat je nog veel kunt leren, met andere woorden dat je op één of andere manier nog altijd naïef bent en dat er dus nog veel beloftes op de weg liggen. Zie ook de feedback bij jamal.
groetjes - KapiteinSeBBos
heeft wel iets
|
