naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

het zacht zingen van de zaag

door silvia

hij snurkt
eentonig maar vastberaden
het zacht zingen van de zaag
onderbroken door een diepe zucht

zijn logge lijf buikt uit
toonbeeld van te veel, te lui, te weinig
een drup kwijl ontsnapt
sneuvelt in zijn harige kin

vertederd aai ik zijn stoere snor
het snurken gaat over in zacht gespin

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  heerlijk beeld zet je hier neer
  
  groeten
  silvia: dank je Alie !
  groetjes
• miepe
  ô "sylvia en de walrus"
  ggg
  wat een lief gedicht en leuk en teder en gevoelig en zo
  en de titel is om van te snoepen
  maar eerst het papiertje loswikkelen
  njam
  haps
  silvia: hihi...dank je Miepe voor deze smakelijke fb !
  groetjes
• GoNo2
  Lijkt een beetje op de hond van de buren, die hebben een bulldog...
  silvia: haha, je zit er niet ver naast. het gaat over onze Dikkie, een zeer grote dikke kater met mokers van poten en een gigantische buik, die dus schaamteloos ligt te snurken 's avonds...en die niet liever doet dan mij letterlijk en figuurlijk te bedelven onder zijn imposante kattenliefde
• ivo
  schitterend, ik noem dit maar in één woord 'liefde'
  
  
  silvia: dank je Ivo - zie ook mijn reactie aan Gono
  groetjes
• Liesje
  héhé, echt wel mooi... ik voel zoiets als 'jakkie', maar het einde ontroert dan des te meer!
  silvia: dank je Liesje - zie ook mijn reactie aan Gono :-)
  groetjes
• martine
  het gevoel van verbondenheid
  graag gelezen
  silvia: dank je Martine - zie ook mijn reactie aan Gono :-)
  groetjes