|
< terug
de droeve weg naar dromenland
daar lig je dan
met je knoken en je vlees
de warmte van je kloppend hart
te vergaren onder de lakens
in een poging denken in te ruilen
voor ongecontroleerd hersendwalen
het wordt altijd moeilijker
je weet niet meer dat elke ochtend
een nieuw begin is
soms kan slaap niet voldoende
helpen te vergeten
het boezemt je angst in
dat dingen eindig zijn
je herneemt ze als levens die je afsloot
maar niet achter je kon laten
ziet jezelf de zelfde fouten maken
keer op keer
betrap je jezelf op de universele schuld
van onschuldig zijn
de last van wil en verlangen
die vertrekken vanuit het onbestaande
en zich richten op iets dat onbereikbaar is
enkel om zichzelf in stand te houden
zolang je wil slaap je niet
en je wil slapen
feedback van andere lezers- manono
Dat is om over na te denken.
Heel interessant!
eisenik: :) filosofische reflectie eerder dan esthetische poëzie idd - VUURKRACHT
Eisenik, zoiets is er om meermaals te herlezen en te laten doordringen..
Idd eerder een filosof reflectie,maar boeiend om te lezen...
Kom hier wel nog eens terug,want er zijn herkenningspunten...
eisenik: :-) - hettie35
Ik sluit mij Vuurkracht volkomen aan,zal het ook eerst moeten herhezen en nog vaker dan dat,
groetjes Hettie
eisenik: :) - anne
Het is een mooi gedicht en doet me wat denken aan de weg die m'n vader heeft afgelegd voor hij kon rusten. De gevoelens die je als omstaander krijgt, kloppen echt, je wil niet onbevangen alles beleven, weet er geen weg mee en daarna valt alles weg, alleen de stilte blijft.
eisenik: mmm vreemde interpretatie om dromeland op één lijn te zetten met de dood... nuja vreemd :-) als je 'waking life' hebt gezien wordt het plots een stuk logischer... voor mij ging deze tekst over insomnia eerder dan over doodsangst of zo... maar het zit er zeker in. groetjes
|
