< terug
Vrij
traag ging de stap
maar hij kwam
langzaam vooruit
hield halt bij de kuil
het vlammetje brande
doch niet fel
toch gaf het licht
rustig, en ik telde
de dagen en weken
van zwart naar grijs
zo tergend langzaam
dat het eeuwen leken
soms wanhoop nabij
het leek niet te gaan
toch verzande de kuil
egaal wit, ik was vrij
feedback van andere lezers- manono
Ik lees geduld en vertrouwen : traag maar zeker...
Mooi, Hettie! hettie35: Dankjewel Christine doet goed om te horen,
groetjes Hettie - tessy
vrijheid is in jezelf te vinden Hettie, mooi gedicht hettie35: Dankjewel Tessy daar heb je helemaal gelijk in,
groetjes Hettie - julien_maleur
ik vind dit echt mooi, in evenwicht en in harmonie. Ik begrijp dat uiteindelijk alles goed kwam (komt). Ik ben wel nieuwsgierig: voor wat staat die kuil? Van wat ben je bevrijd?
vg JM hettie35: Niet geleefd worden en een eigen mening hebben is heel
belangrijk vind ik. Bevrijd van de boeien die anderen je opleggen en dan weer een heel leven op te bouwen samen met je partner.
groetjes Hettie - jan
beetje vaag licht...
grtzz hettie35: Dankje Jan het is een woordspel van zwart naar grijs langzaam
wit zuiver worden,
groetjes Hettie - anne
Hoe mensen stilaan uit een put kunnen geraktn, jij stopt de put toe, ook mooi. hettie35: Dankje wel Anne, ja dat heb je goed gezien,
groetjes Hettie - Lanseloot
Zou een rouwproces kunnen zijn! Groetjes, Ann hettie35: Dat heb je goed gelezen tussen de regels door,
groetjes Hettie - bragt
de stille kracht van dit gedicht geeft zeer goed het proces weer, mooie tegenstelling tussen 'verzandde' en 'ik was vrij'
m.i. 'branDDe' 'verzanDDe' hettie35: Dank je voor je zeer fijne feedback,
liefs Hettie
|