Volg ons op facebook
|
< terug
De man die vanalles zag dat er niet was en daarna gewoon wegvloog alsof er niets aan de hand was...
"Hoe kan dat toch?"
Vroeg hij zich al lang niet meer af...
Hij was het al gewoon...
Dingen zien die er niet zijn.
Dingen opmerken die anderen
nimmer opmerken met hem.
Anders kijken.
Anders lijken.
Hij heeft dat nu eenmaal...
Ontelbare keren...
bleef hij achter, in z'n één...
terwijl hij onbestaande waarheid
leek te bezweren.
Men keek hem aan.
Liet hem af en toe zelfs staan...
Verbaasde ogen.
Vragende handen.
"Wàt denk je dat het was?"
(Men stelt hem die vraag vaak in canon.)
Na jarenlange anti-oefening
is hij een meester in het negeren
van alweer een mislukking
zijner interpretatieformulatie
Hij heeft zich immers gescherpt
in het magistrale afhandelen
wanneer men
z'n stelling met de nodige verwondering afwimpelt,
of zelfs resoluut : zonder boe of ba verwerpt!
Het gaat hem niet om ego
noch om het grote gelijk
want hij vindt het al heel wat
als hij de mensen...
- al is het dan uiteindelijk
vaak pas op het eind -
toch een klein beetje
begrijpt...
feedback van andere lezers- Ghislaine
Met genoegen gelezen
CaptainNorth: Ghislaine... ik begrijp dat je àlles wat je goed vindt (of toch het merendeel) met de notering 'met genoegen gelezen' beoordeelt en al of niet 'uitstekend' maar... het zou toch wel nog altijd leuker en écht zinvol zijn indien je nog even erbij schreef waarom of zo... want anders ga ik blijven 'niet zinvol' aanduiden en ik vind dat eigenlijk een beetje ambetant om dat te doen maar zo is het wel... aan de andere kant heb ik liever dat je me feedback geeft als 'met genoegen gelezen' en uitstekend dan dat je nooit feedback zou geven en je dus helemaal nooit iets van mij 'met genoegen' zou lezen, wat dan zou blijken uit de stilte in de woestijn van het feedbackloze zijn... maar... ik ben zeker dat je me begrijpt en het feit dat ik er hier gans die uitleg aan geef... zou eigenlijk alweer een 'uitstekend' moeten krijgen... maar het is goed zo...
maar de volgende keer... zal ik met genoegen lezen wat je er echt van vond...
gegroet hoor!
De Kapitein! - Leona
Een mens in twijfel over zijn mens-zijn ...
wanneer is normaal normaal ...
Goed beschreven!
CaptainNorth: normaal... kan me gestolen worden zoals men het mij voorstelt!
:-))))
groet
cap - geertje
Dag Jan, 1.20u, en ik lees hier wat er staat. De titel is lang uitgevallen, maar dat is eerder een probleem van praktische aard.
Dat je wegvloog alsof er niets aan de hand was, geloof ik niet.... omdat er teveel gebeurd is, de laatste dagen, hier. in ons koppie...(Ik betrap mezelf er weer op dat ik me verdomde kwetsbaar opstel.) jouw gedicht:(ik moet het effe kopiëren om me te concentreren, in stukjes)
-"Hoe kan dat toch?"
Vroeg hij zich al lang niet meer af...
Hij was het al gewoon...
Dingen zien die er niet zijn.
*dit meen je toch niet echt Jan....jij die je er gewoon bij neerlegt,
laat dat niet gebeuren...de dingen die je ziet zijn er meestal wel degelijk...ik zie ze ook. het is "onbenoembaar" vaak, maar is dat een reden om het te negeren ?
-Dingen opmerken die anderen
nimmer opmerken met hem.
Anders kijken.
Anders lijken.
*ik word erom verguisd door "vrienden" die ik 20 jaar kende, " dat anders kijken", "dingen aanvoelen die zij niet eens veronderstelden dat ze er waren"...en toch. zij haakten af omdat ze vonden dat ik me aanstelde, overdreef...gruwelijk na 20 jaar ontkend worden in individualiteit, je bestaan.
-Hij heeft dat nu eenmaal...
Ontelbare keren...
bleef hij achter, in z'n één...
terwijl hij onbestaande waarheid
leek te bezweren.
*in mijn ééntje blijf ik graag achter, dat betekent dat ik me goed voel, in mijn ééntje kan ik doen wat ik wil. in mijn ééntje zijn, dat is kracht...
eenzaam zijn, da's pas de hel (ik weet het uit perioden toen de bodem even onder mijn voeten verdween)
-waarheid: je kan gelijk hebben maar je moet het meestal krijgen of afkopen, en daar wil ik geen oorlog voor voeren, zelfs niet met
mijn grootste demonen en vooral niet met mezelf. daar ben ik te goed voor, dat verdien ik niet.
-Na jarenlange anti-oefening
is hij een meester in het negeren
van alweer een mislukking
zijner interpretatieformulatie
* ('k heb een paar zinnen overgeslagen).
interpretatie is voor 100 mensen 100 verschillende dingen waarnemen. er is zoveel onduidelijkheid doordat mensen niet communiceren. en eigenlijk kan je niet NIET communiceren. als je ruzie maakt, communiceer je nog, zelfs als je zwijgt, communiceer je..."interpretatieformulatie": een gloednieuw woord voor mij, maar een ontdekking/taalverrijking waarvoor ik graag zolang opbleef.
-Het gaat hem niet om ego
noch om het grote gelijk
want hij vindt het al heel wat
als hij de mensen...
- al is het dan uiteindelijk
vaak pas op het eind -
toch een klein beetje
begrijpt...
* ik zou willen dat ik een beetje van jouw chaotische denken (ik interpreteer het zo, ik kan er glad naast zitten) kon hebben, maar tegelijk geeft me dat een onveilig gevoel, ik heb nood aan duidelijkheid, rust, overzicht, ja zelfs controle over bepaalde dingen...
ik denk dat je heel vaak mensen begrijpt, en niet een klein beetje en niet pas op het eind... maar dat zij het niet willen zien...en begrijpen.
(het onnoembare in mij hoeft niet benoemd noch getemd te worden, maar af en toe snak ik ernaar eens doodgewoon te zijn: in rust en niet steeds met zoveel woorden in mijn hoofd. chance voor mijn omgeving komen ze er niet allemaal meer uit en chance ben ik vrij veel alleen, in mijn eentje dus)
Captain, ik wens je een rustgevende nacht en zoete dromen.
zoen, liefs, geertje
HET HALVE BLAD GAAT HIER VOL STAAN ALS IK VERSTUUR !
uitstekend gedicht Jan, om de diepgang,ik haat oppervlakkigheid.
CaptainNorth: wel, wel, wel... kijk eens aan... geertje... hét record... qua lengte wat betreft feedback... als je nu het gedicht van feniks leest... 'voor Charlie' en mijn feedback erop zul je inzien dat de oorsprong van dit gedicht gewoon het gevolg is van één van de zovele verkeerde interpretaties van mezelf over 'eerder banale' dingen zoals een gedicht van iemand of een uitspraak die ik volledig verkeerd interpreteer... ik vind dat uiteindelijk grappig dat ik er dan een gedicht over schrijf dat door jou toch een beetje verkeerd wordt geïnterpreteerd... in die zin dat ik het gewoon bedoel als een analyse van mezelf ten op zichte van anderen en het vaak compleet verkeerde 'zien' van mezelf... ik heb daar mee leren leven en vindt het uiteindelijk goed dat ik er geen spel van maak en de mensen begrijp, gewoon wat ze dan eigenlijk wél willen zeggen... jij hebt dat hier nu ook een beetje zi... grappig... en schoon... maak je maar geen zorgen in mij... ik ben boven al... een survivor die al lang vrede heeft met hoe hij in de wereld staat... gij schoon mens toch...
zoen van mij... (juist te interpreteren :-) en slaap zacht...
gegroet,
jan - nutswritingkate
Euh... de titel is wat té lang naar mijn zin, maar het zal zijn reden wel hebben zeker? Het gedicht zelf lijkt persoonlijk... daar heb IK moeite mee om écht iets heel persoonlijk in een gedicht te steken, knap Cap!
Hoop dat je er aan uit kunt, het is al 1u30 voorbij... vergeef me! ;)
CaptainNorth: geen probleem kate... ik ben ook een nachtvogel.. en eigenlijk is het gedicht gewoon voortgevloeid uit de inspiratie die ik kreeg nadat feniks me erop had gewezen dat ik zijn gedicht volledig verkeerd geïnterpreteerd had... 'Voor Charlie' heette dat gedicht en ik dacht dat het over een exotische vogel ging die hier door de ophokplicht verzorgd is geweest en zo is gered... uiteraard ging het daar niet over zag ik in nadat hij mij erop attent maakte... en dat heb ik wel vaker, dat ik zodanig in m'n eigen wereld zit dat ik mensen helemaal verkeerd interpreteer... maar ik kan er dus om lachen...
al heb ik het weer wat dramatischer verwoord... misschien...
ach...
DRAMA!
Is mooi...
groet...
cap - feniks
Jan toch ! Nu ik je verklaring op de reacties gelezen heb, kan ik natuurlijk niet anders dan zelf ook reageren.
Je verkeerde interpretatie ligt ook voor een groot stuk aan mij hoor. Ik hou er wel van om mensen op het verkeerde been te zetten. En bij mijn 'gedicht' moet je al verdomd goed opletten om te begrijpen waarover het gaat. Die 'eend' en dat ophokken doet je deze periode natuurlijk één bepaalde kant opgaan (opdenken).
Ik heb de termen gewoon even in een ander kader gezet.
Ik heb zo het idee dat je je ondertussen wel een beeld kan vormen van de werkelijke achterliggende gedachte. Voor de volledigheid toch even het hele verhaal :
Charlie is een zwaar autistische jongen, noodgedwongen door zijn mama in een instelling geplaatst. Op zijn 21ste verjaardag zou hij uit de instelling gezet worden. Maar gelukkig is er nu - in extremis -een oplossing uit de bus gekomen, waardoor hij terecht kan in een ander opvangscentrum. Comprendo ?
Vandaar dat ik niet spreek over ophok'plicht', maar over ophok'recht'.
Maak je geen zorgen over het al dan niet begrijpen van wat anderen schrijven. Velen gebruiken dit als een soort uitlaatklep. En hoe iets er uit komt, kan best wel verschillen van hoe het er ingegaan is :)
Ik voel me vereerd dat je aan het misverstand een gedicht wijdt.
De groeten
van eveneens een vreemde vogel *kwaak*
CaptainNorth: Ik had 't dan toch nog mis... ik dacht dat 't om een asielzoeker ging... en ik maak me helemaal geen zorgen hoor over hoe ik de dingen interpreteer... nu was het wel een beetje extreem... het verschil... en dat deed me er aan denken... dat ik dat vaker heb... zelfs in de reakties op mijn gedicht nu ook weer...
Ik voel me op mijn beurt vereerd dat jij het een eer vindt, dat gedicht...
exotische vogels zijn de mooiste...
groetjes!
j
|
