naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Levensringen

door Hoeselaar

de tijd zweeft zomaar aan me voorbij
onder de bast mijn jaarringen zich hopen
hun lengte wordt smaller het hout zich verdunt
denk dat men het niet meer kan verkopen
toch vormen zich vanuit het hart al scheuren
het lijkt alsof men mij de tijd niet meer gunt

Wilhelm Janssen

feedback van andere lezers

• killea
  very moving poem Willy
  xx
  j
  Hoeselaar: Dank je wel june leuk dat je me weerom las
  
  Willy
• tessy
  Een heel mooie dit gedicht
  Hoeselaar: Dank je wel tessy lief dat je me las en me schreef
  
  Willy
• lauradv
  prachtig
  Hoeselaar: Dank je wel Laura, lief dat je me las
  
  Willy
• kerima_ellouise
  heel mooi, ook het mooie onopvallend rijm
  
  gr
  Hoeselaar: Moet dringend van koers veranderen want ik word te voorspelbaar
  
  Willy
• hettie35
  Een mooi levensverhaal goede vergelijking met de tijdjaren van de boom,
  
  groetjes Hettie
  Hoeselaar: Aan de ringen kan men de jaren aflezen en aan de dikte daarvan of het een goed of een slecht jaar was.
  
  Willy
• silvia
  ontroerend geschreven Willy, mooi !
  groetjes
  Hoeselaar: Dank je wel Silvia lief dat je me las
  
  Willy
• martine
  wanneer beschadigde emoties ....
  een rakend dicht Willy
  Hoeselaar: Dank je voor je bezoekje
  
  Willy
• jan
  ik voel het precies zo Willy...
  
  grtzz
  Hoeselaar: Dank je wel dat je hierop reageerde
  
  Willy
• teevee
  Er zijn van die plaatjes
  goed scherp wel te verstaan
  die men van onder inklopt
  om barsten tegen te gaan!
  Hoeselaar: Mijn pleegvader was boomveller van beroep ( ja dat was vroeger een echt beroep ) en daardoor weet ik alles over hout en bomen
  
  Willy
• klaver4
  mooi, hardhout is het beste aan de buitenkant hé..
  grtz
  klaver4
  Hoeselaar: dank je wel Benedikt, ja je hebt gelijk
  
  Willy
• manono
  Er zijn oude bomen gescheurd door weer en wind, maar ze houden stand.
  
  Heel graag gelezen, Willy
  Hoeselaar: Een oud spreekwoord zegt toch al; "Oude knarren kraken maar blijven staan" Of oude karren kraken maar rijden nog altijd.
  Bedankt dat je me las en zo onthaalde
  
  Willy
• Ghislaine
  De krakende karren rijden het langst moet je maar denken.
  Hoeselaar: Dank je wel Ghislaine lief dat je even van plaats veranderde en bij de dichters terecht kwam, sorry ik heb je in de ijver van mijn woordgevechten helemaal vergeten en de schrijvers links laten liggen. Zal me morgen revangeren en een gedeeltevan jouw werken bezoeken
  
  Willy