< terug
KAARTENHUIS
Mijn vingers raken schaduw
als ik voorzichtig tastend
verlatenheid betreed
wat planken kraken
gebroken steen
en glas gescherfd
in verveloze vensters
geklusterde eenzaamheid
de wind speelt langs verloren dromen
want ooit had het reden tot bestaan
toen hartenkoning resideerde
en schoppenvrouw met hem regeerde
het kaartenhuis standvastig stond
hoewel de wanden zwak gehorig
de schijn ophielden van geluk
vielen de kaarten stuk voor stuk
feedback van andere lezers- Vink
echt Een prachtig gedicht! Proficiat! Kat: Dank je wel voor lezen reageren en felicitatie! - tessy
Dit is echt een pareltje Kat: Dank je wel Tessy altijd fijn zo'n reactie - Hoeselaar
Mooi dit een prachtig gedicht
Willy Kat: Willy het feit dat je me leest is al waardevol! - Hazen
'ooit had het reden tot bestaan'... zo waar! Heb het met graagte gelezen! Kat: Fijn en bedankt voor reageren - hettie35
Schitterend geschreven ,
groetjes Hettie Kat: Lieve Hettie bedankt! - manono
Prachtig hoe je een verlaten huis linkt aan een schijn van geluk eertijds. Kat: Soms borrelt het naar boven en heb je geluk denk ik, dank je wel voor even meelopen door het verlaten huis! - martine
prachtige poezie
xxxx Kat: Dank je wel lieve vriendin!
|