|
< terug
Dromend van een wensje…
Ik wou dat ik kon vliegen zoals een
vrije vogel gedragen door de lucht
me met de wind laten meewiegen
afstanden overbruggen in een zucht
ik wou dat ik een boom was
met takken hoog in het zwerk
de wind die door m'n kruin huilt
vogeltje dat tussen m'n bladerdak schuilt
ik wou dat ik een bloem was
met ranke stengel, geurende bloem
die ieder jaar, steeds opnieuw bloeit
voor mensen waar de liefde groeit
maar 't is maar een droom, een wensje
ik ben en blijf een nietig mensje
als de boom, de bloem er nog zal staan
ben ik al lang tot stof en as vergaan…
©GoNo
feedback van andere lezers- hettie35
Wat een grote waarheid zet je hier neer,knap!
groetjes Hettie
GoNo2: Ik dank u! - dorus
stel je voor dat we zolang leven als een boom...wat 'n ramp!
mooi gezegd!
GoNo2: Ik dank u! - manono
Om bij stil te staan.
GoNo2: Dank u! - jan
zo is het, knap gedicht Noël!
grtzz
GoNo2: Dank u! - kerima_ellouise
prachtig!
groetekes
GoNo2: Dank u! - tessy
Tja wat kan ik nog zeggen, alles is reeds voor mij gezegd. Knap hoor
GoNo2: Dank u! - MarieChristine
Wie schrijft, die blijft.
GoNo2: Dank u! - Lucky
graag gelezen
GoNo2: Dank u! - klaver4
mooi! Rijmen zoals ik ze graag heb!
grtz
klaver4
GoNo2: Dank u! - bragt
mooie, klare, eenvoudige verzen
al zijn er mensen die langer leven dan vogels, bomen, bloemen en ze leven ook verder (of opnieuw) in hun nakomelingen en in de geesten van zovelen, maar onze individuele vergankelijkheid is een feit
GoNo2: Dankuwel!
|
