|
< terug
Ik lispel de woordjes
Ik lispel de woordjes
hinkel hups op je toe
oor tegen je oortjes
knijp wel iets
mijn ogen
kruip diep
in jou weg
ik laat jou
echt niet meer gaan
lispel ik vaak tegen mezelf
het gaat goed met mij en jij bent me trouw
Mijn tandvlees trekt op, de kroon laat ook los
stram op mijn benen is mijn spraak wat de klos
doof aan één oor als u toch iets te zacht fluistert
kijk ik door de wimpers om wat scherper te zien
de kou door mijn botten en de bril op mijn neus
tegenwoordig word ik zelfs verliefd op mijn vest
hulpstukjes, protheses maar ik heb weinig keus
ervaring, gepokt, gemazeld, rest werkt nog best
piepjonge velletje breekt los in craquéleer lelletje
ik bedek wel mijn lichaam, echter niet mijn geest
mijn kop is nog helder, soepelsnel als een beest
als jonge veulen roei ik door de riemen en ruiten
Ik wil het niet weten, stil stihill, hou nou je mond
met spanen van goud ben ik soms niet te stuiten
beetje doof, zie wat slecht maar nog best gezond
ik ben NIET OUD maar mijn lijf zit wel graag op een domme oude goede hoge stevige troon
feedback van andere lezers- hettie35
Schitterend vertolkt over de stap van ouder worden.
groetjes Hettie
Dora: Dank je, tegenhanger voor het verhaal, humor tegen trieste woede.
PS. IK ben het niet NEE! Verliefd op mijn vest, < : ))) - tessy
gewèldiggg hihi
Dora: Danks
Ja die stoel, je weet wel, zo een voor mensen die slecht te been zijn....
Ik ben er niet aan toe, maar ik kon het niet laten in de vorm te blijven... - manono
Sublieme zinnen :
Mijn tandvlees trekt op, de kroon laat ook los
kijk ik door de wimpers om wat scherper te zien
ik bedek wel mijn lichaam, echter niet mijn geest
mijn kop is nog helder, soepelsnel als een beest
op een domme oude goede hoge stevige troon
Ook de krimp of 'curl' in de verzen is me niet ontgaan.
Dora: Dank je, ik vond het gewoon even lekker, zo van laat die geest even waaien, om ritmisch te gekscheren met mijn tanende lijflijkheden. - Hoeselaar
Dit is een weg die we allemaal gaan en waar de een geen problemen mee heeft en de ander het duister van de nacht voor zich ziet
Willy
Dora: dank je voor je pluim
Ach Willy, van leven gaan we nou eenmaal dood, beter met opgeheven hoofd dan als een ..... nou ja we hebben niet alles voor het zeggen gelukkig...,
|
