|
< terug
Wie zal in weemoed
Ik val ver in herhalingen
vroeger dacht ik: als ik later groot ben
zal ik nooit zijn, als mijn moeder, liefdeloos
schiep als kind al doorleefde idealen
tegenwoordig murmel ik:
geen stranden vol idealen zijn
één korrel hoop alleen, tot ik later dood ben
verstijvde wachter blijven, beklijven
verzonnen overdreven, ongelooflijk
het zogenaamd niet bestaande dood verklaarde
het zijn moorddadige verhalen.
ruik nog die wondere babylucht, zie het bijzondere wiebelkontje
dat ze pingpongballetje dacht en met dat serieuze mondje
op de keukenvloer ratsklats
zo helemaal vol overgave
hoe ze toen hoogst verbaasd totaal daast
naar mij, oho mammie, hoe nou, opkeek
mondje cirkelrond open
piepjevroeg
Is tie nou????
oh Heer in de Hemel
waarom mocht ik haar dat nooit vertellen
hoe ik niet kwaad opsprong, juist in de lach schoot omdat
het ei niet stuiterde.
ik dacht dat ik er haast
hield mijn adem ervan in
in stikte hoe voorzichtig ze
de dooier prikte
wie zal al dat moois onthouden en met weemoed fluisteren
over hoe fantastisch blijermij ze was,
zo onschuldig en heel vermetel nog
was er nergens dat wantrouwen
mijn magnifiek mooie vrije
wereldwonder als ze was
wie zal of kan, oh wie?
ik verder in het verval
alle herinnerdingen
in herhaling
feedback van andere lezers- hettie35
Een heerlijk herkennend en beeldend schrijven Dora. Ook ik
zou het anders als mijn moeder doen, en hoe ouder ik wordt hoe meer ik op haar ga lijken. Wat mij niet spijt want ze is een warme vrouw. En dan die Zwitzal baby luchtjes heerlijk, kan ik heimwee
soms naar hebben. Je ziet ook ik kom in jou herhalingen. Geeft niets, gedeelde smart is halve smart.
groetjes Hettie
Dora: Ik bedoel vooral die pasgeboren lucht
later die heerlijke olie, en ik ben niet mijn moeder geworden in liefkozen, gelukkig. Maar ziet, ook jij loopt te pletter tegen onmacht. Gedewelde smart ja, ja ja. - manono
Ik wenste dat ik meer van mijn kinderen had kunnen genieten. Ik stond er al vlug alleen voor en met een full-time job.
Dus te gejaagd vaak en niet kunnen stil staan bij de mooie momenten. Ach ja. Zo heeft iedereen wel iets.
Dit schrijven roept dat op.
Dora: Ja, en zoals je weet, hoe mooi ook uitgedokterd, mmj ja, aan sommige dingen is niets te doen. - tessy
Ik hoop voor jou dat er een dag komt ...wens je alle geluk toe Dora
Dora: Dank je. - Kat
Mocht ik het overdoen......? Waait de wind mijn verlangen naar het toen zo welkom kind. xxxx
Dora: Ja, ik zou het overdoen als het kon... maar misschien bestond ze dan niet eens
Zou ze zich dat zelf wel realiseren? Denk ik niet....
dank je...
|
