naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

onbedekt

door kerima_ellouise

onbedekt






aanvaard mij in het lijden
aanvaard mij in het gaan
want zachtjes, heel zachtjes
vreest hoop mijn eigen naam

raak mij in de schemer
of langs een late weg
het stille zal steeds luider slaan
in' t zwarte weefsel van de waan

zie het trage op mijn ogen
de woorden die ik achterlaat
de dood zal jouw rivieren breken
in de bedding van 't blauwgebleekte

ik zal me richten naar de regen
met ingetogen witte veren
want zachtjes, heel zachtjes
glijd ik stil, ver van jou vandaan


* rust zacht, P *

feedback van andere lezers

• Dora
  Mooi, stil droef, witte ingetogen, langzaam wegdrijvende rouw....
  kerima_ellouise: dank je Dora!
  
  groetekes
• silvia
  mooi, zacht en teder
  kerima_ellouise: merciekes Silvia! fijn dat je er weer wilde zijn.
  
  groetekes
• bragt
  .........
  kerima_ellouise: dank je Bragt, het was een ....... afscheid...ik hoop dat z'n vrouw en kinderen hem een plaatsje kunnen geven, los van diep verdriet maar van de held die hij voor hen was.
  
  groetekes
• manono
  Prachtig afscheidsgedicht, Kerima.
  kerima_ellouise: dank je wel Manono!
  
  groetekes
• teevee
  Afscheid nemen wordt
  te weinig beleerd
  wij bruisen in 't leven
  en de dood wordt geweerd
  kerima_ellouise: ik kan mij niet verweren
  tegen het intense begeren
  want de dood is eeuwig als passant
  met het leven als vers onderpand
  
  merciekes Teevee!...voor jouw steeds weer kleine juweeltjes
  
  groetekes
• Kat
  Dit is over de dood heen, zo'n mooi schrijven!
  kerima_ellouise: dank je wel Kat...
  
  groetekes
• Hoeselaar
  In deze westerse wereld wordt alles wat met de dood te maken heeft op de achtergrond geschoven, hoe mooi wordt in het verre oosten het heengaan sereen gevierd
  
  Willy
  kerima_ellouise: dank u wel
  
  gr