naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

previsoire

door eisenik

ik ben kaal als een verhaal zonder adjectieven
bijvoeglijk-heden afgesneden tot in het nu
als een ademtocht naar een land zonder zuurstof
wil ik een reis zonder bestemming
de wildste droom van Kerouac
of Janne Jansen op het dak
gebrul om nieuwe tanden
het tepelrood van opwinding

een woord
op de natte tip van uitgestoken tong
alleen maar verstaanbaar
als het geroepen wordt
Vlaams mankeert dat temperament
schuift alsof het onder de deur van het verstand door moet

met willen maar niet kunnen heeft het niet te maken
maar de wil is gaan slijten
als een smiley die het lachen beu werd
de betekenis als een heilig boek
in herhaling en vervlakking verloren
we zien symbolen maar als tekening
en voelen de kosmos nog maar amper
pulseren in muziek

hoe lang nog kan duren
wat men bedoelde met eeuwigheid

feedback van andere lezers

• Dora
  Foei, foei: Ik schrik
  Vlaams mankeert dat temperament, schuift alsof het onder de deur van het verstand door moet. Traan (sniksnotter) want ik tekst zelf zo plat
  (recht voor zijn raap) en bewonder juist jullie warme taal.
  Het is mooi rondborstig, bourgondisch, zonder al die noordse
  scherpe rauwheden (en die gillend scherpe gees)
  
  maar het neemt niet weg, dat ik dit gedicht herken als wat ik zelf meemaak. Ik vind het recht uit het hart gesneden.
  Als de maanziekte, die af en toe je zinnen naar hoogtepunten drijft.
• manono
  Het leven dat zichzelf heeft opgeleefd en cliché is geworden.
  
  Graag gelezen, en het doet me ook nadenken.