Volg ons op facebook
|
< terug
nooit ofte nimmer meer eenzaam
Niets zal ooit de passionele vervulling
haat-liefdevolle omhulling
overgave hunker eenwording
symbiose versmelting
aanbidding
doodsangstige hatende afkeer
grimmig afwerend isolement
evenaren
dat jij in mij kon baren
Drager van de sleutels van paradijs en hel
'k gleed weg heel snel
doorheen een piepklein sleutelgaatje
ontsnapt naar vredevol zacht
luchtig mild zonnig evenwicht
waar jij mij nooit meer vindt
niet te groot niet te klein
een kind
blijig blij en goedgezind
feedback van andere lezers- Dora
Oei, dat zegt nogal wat
Een sleutelfiguur om eens een goede boom over op te zetten?
synergie kan met gelijkwaardigen al heeft men geen gelijke taak in het geheel .
Magdalena: Ja hé?
Ooooo ik wou zo dat ik kon tekenen of schilderen, want de échte werkelijkheid die ik zie zijn kleuren en patronen, dan pas komen er vormen en in die vormen kun je zo vaak herkennen, in alles. Een mishandeld kind heeft op een bepaalde manier dezelfde vorm als een verkeerd gesnoeide boom. Zo.
En als je iets wilt rechttrekken moet je eerst heel lang dansen, input geven en slechts vanuit een ooghoekje zien wanneer er reactie komt en dan... heb je het weggetje gevonden langs waar het kind ZELF zal zeggen wat het zelf nodig heeft. Een ander kan het nooit of nooit of nooit voor iemand anders doen.
blablabla en ik voel me blij vandaag, heb terug hoop - Kat
Wauw, indringend geschreven! Als kind zoek je beelden om te ontsnappen aan de werkelijkheid, dat is heel mooi van de natuur, maar geslagen wonden draag je mee in het volwassen worden en daar is geen sleutelgat voor te vinden, helaas! Groetjes Anneke
Magdalena: geslagen wonden verwekken een bepaalde kleur
en ja, die kleur is soms zo moeilijk zoals één druppel zwarte verf in een emmer vol prachtige tedere kleuren de boel naar de knoppen lijkt te helpen
maar toch... schilder een ander schilderij en ineens lijkt dat zwart zelfs super goed van pas te komen
(mmmmm ben ik weer onbegrijpelijk?)(soms krijg ik dat verwijt) (vaak zelfs) - killea
your written aura changes from day to day, leading your pen through keyholes today, your colourful madness an adventure to read, keep it up girl....you're a delight to read. love you
xxx
j
Magdalena: SWEET dear June!
Your fb suddenly made me understand, so thouroughly that I felt dizzy.
I was right from the beginning concerning our 'Kylliath'. Nobody believed or heard me when I said: 'He's more intelligent than any other person I've ever met, with only 1 exception: a Tibetan Rinpoche.
Kylliath sees people as auras, continuously. Once he made me see that and I was terrified.
I have a much milder 'abnormality': my heart is touched and then I see coulours and patterns in (with) my mind and then, slowly, I see reality.
The poor poor stupid uneducated bastard. He does not know that stupid people who are thrilled by themselves, in move with illusions about themselves...can produce exact the same coulours as truely loving people who love HIM instead of themselves.
People who love him are shocked at what happened to him and then their colours change and include the colour of pain and hurt. While the ones in love with themselves remain completely indifferent for his situation and continue to have the spledid colours of radiating love...for themselves.
You just pushed me to do what I wanted to do already for years: I'm going to write my 'sprookje'. People who don't see the colours and patterns will only read a sprookje. People who have similar perception... - kerima_ellouise
rakend gedicht...indringend...
soms geraakt zo'n kind nimmer los van het zwarte, al kan door dat zwarte nooit geziene kleur ontstaan...maar ook met takken die immer vervormd blijven...immer onder invloed van het verleden...het blijft een strijd om er bovenop te klimmen, bovenop het zwarte
groetjes
Magdalena: Kerima
soms denk ik dat ik weet
maar, van zodra ik denk dat ik de oplossing weet, lijkt het niet meer helemaal correct en komt er iets anders
Weet je, ooit hielp ik op gevaar van heel mijn reputatie naar de vaantjes te helpen een kind, op onorthodoxe manier. Ik slaagde, maar ik heb verdomme veel vijanden gemaakt en bovendien... denk niet dat ze een sympathiek lief dankbaar koddig ding werd. Nee, she's a real bitch en deed mijn eigen dochter heel veel pijn.
Ik weet het eigenlijk NIET.
Ik ben zelf eigenlijk nooit geholpen door 'goede mensen', maar wel: door naar NOG zwarter te gaan. Prostituées kunnen veel grondiger, humoristischer en diepgaandere beklijvender therapie geven voor een verkrachting dan om het even welke vriendelijk glimlachende psycholoog :):):). Ooooo ssssst. - jan
als je dat vast kunt houden...
grtzz
Magdalena: hoe ouder hoe gemakkelijker denk ik soms: zo veel herinneringen, zo veel ervaring en altijd overleefd en altijd terug de glimlach teruggevonden (zoals de meesten hier denk ik :):):))
als ik dat nu eens in een minuscuul conservenblikje kon mee pakken naar mijn volgend leven hé?
Ik ben stapelzot Jan. Ik ben al bezig een sprook te schrijven en soms slaat deze fantasie zodanig op hol dat ik denk: in mijn volgend leven zal ik noodgedwongen weeral eens eenzaam zijn zoals iedereen, maar... dan vind ik daar het sprookje en... mijn future ikje wordt door en door geholpen door de log wordende traag wordende ik van nu :):):) - tessy
Ik vind jou helemaal niet onbegrijpelijk, ik versta heel goed wat je wil zeggen , wil uitdrukken. Ik zou graag meer uitebreide fb. geven, maar om bepaalde redenen doe ik dat niet.. maar ik begrijp je helemaal hoor, ik denk dat jij een heel intelligente warme gevoelsvolle vrouw bent.
Magdalena: Tessy, waaauw, dank je. Ik denk dat jij jou... herkenning speelt hé? You know... - Hoeselaar
Men heeft je zozeer pijn gedaan dat je niet meer in staat bent om het leven lief te hebben. Ik ga er van uit dat men om een sprookje te kunnen vertellen zelf nog kind moet kunnen zijn om zo in de wonderlijke wereld vol schijn en luister te willen leven.
Iemand die niet meer in staat is in het goede van mensen te geloven komt ongeloofwaardig in zijn vertellingen naar buiten.
Willy
Magdalena: De wereld is zo gigantisch groot, een enkel mens telt tienduizend facetten, leven telt immens veel dagen en sprookjes... ik ben stapelgek op sprookjes en op de archetypes van Jung (sprookjes voor volwassenen).
Je fb is vreemd eigenlijk deze keer. Heb jij nog geen ervaring met hoe geloofwaardig echt slechte roddelende mensen kunnen over komen? Er klopt iets niet in wat je zegt Willy. Toch zoals het er nu staat. Misschien lees ik iets verkeerd? - manono
Het lijkt wel door het oog van de naald gekropen...
Krachtig gedicht, Magdalena!
Magdalena: O jij slaat (weeral eens) de nagel op de kop! Het voelt ook echt zo aan: door het oog van een naald gekropen!
XXXXX - dorus
heel mooi!
Magdalena: dank je Dorus!
(soms lijk ik wel zo gevoelig als een kind voor fb dat iemand het mooi vindt wat ik produceerde :):):) ...)
|
