|
< terug
Disoriented
Hung onto the pole
waiting for green light
could still hear the train
leaving, so early
legs trembled, weak
head faint
morning sun, bright
in all its glory
for a while
I could see nothing
hardly spoke
with so many words
hiding behind a smile
felt so strange
in a foreigner's land
where I need
to hold on to a pole
just to be able to stand
feedback van andere lezers- Magdalena
stranger in a strange land
kwetsbaarheid in volle onschuld zo eerlijk beschreven
een pareltje weer!
killea: thank you love
xx
j - Dora
If you need a stick
you can borrow mine, though...
it 's not a man
killea: thank you Dora
xx
j - manono
Everybody needs a pole once in a while... especially the highest, strongest sunflower in my garden.
Beautiful poem about vulnerability.
killea: many thanks Christine
xx
j - kerima_ellouise
so often emotion is too speechless, too strong...that it can only be translated in trembling...and a look which points to nothing...
mooi!
groetekes
killea: thank you kerima ellouise
xx
j - alie_jankind
mooi kwetsbaar beeld zet je hier neer!
Ik bleef maar watching lezen ipv waiting,
het kan beide misschien wel
groetjes
killea: thank you Alie
xx
j - jan
everybody I know is disoriented, don't worry, just follow the poles;-))
xxx
j
killea: if that is the case there must be and PA meeting somewhere?????
xxx
j - jamal
mijn moeder voelt zich eenzaam in dit land en keert drie keer per jaar naar haar geboorteland (Marokko). maar als ze eenmaal daar is, soms maandenlang, mist ze haar klein-kinderen....
heel mooi!
killea: thank you Jamal,
xx
j - tessy
. Zijn we niet allemaal een beetje 'vreemd(e)' voor elkaar ? Er wordt zo weinig echt gepraat tussen mensen.
killea: Yes, I guess you are right Tessy
xx
j - marrik
From pole to pole. That's a long way to be searching for home.
M
killea: and then there are the bridges I have to cross and not jump into the water - it takes hours to get home
xxx
j
|
