naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

The willows cried

door killea

The willows' hands stretched out
waving, pleading, in the wind
the old, long fronds suckled the water
they had heard

carried on the airstream
in the blustery weather
fracture, split, groaning of an oak
escaping it's metal bonds
booming into collapse
they heard, the old fronds
the mighty crash

weeping

for the solace of a child
remaining living witness
of her bondage, has died

feedback van andere lezers

• Hoeselaar
  Machtige bomen vind ik dit want bij mijn dochter staat er zo eentje
  Mooi verhaal over de wind die de takken doet geselen
  
  Willy
  killea: thank you Willy
  xx
  j
• tessy
  Prachtig June
  xx
  killea: thank you Tessy
  xx
  j
• Dora
  Ja, hij is gevallen, ondanks de hulpmiddelen.
  Ironisch dat het neerzetten van een scheidingsmuurtje hem ondermijnde.. een groot deel van de wortels doorsneed.....Maar men laat de stronk staan in de hoop dat hij weer uit zal botten... Ik denk dat Anne mee heeft gesproken....mooi gedicht....
  killea: thank you Dora
  xx
  j
• jan
  what a deep poem...
  xxx
  j
  
  killea: thank you Jan
  xxx
  j
• kerima_ellouise
  heel mooi met aangrijpende laatste strofe...
  
  misschien groeit er een twijgje van hoop, zodat haar stem gehoord zal blijven
  
  groetjes
  killea: thank you Kerima Ellouise
  xx
  j
• marrik
  Ooit gaat alles kapot.
  Door leeftijd of natuur.
  Niet eerlijk?
  Och... Life aint fair...
  Mooi geschreven. Heerlijk melancholisch...
  
  killea: so true!
  xxx
  j
• hettie35
  Beautiful poem June,
  xxx Hettie
  killea: thank you Hettie
  xx
  j