naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

waar jij stond

door kerima_ellouise

waar jij stond





- zie de zeven berken
er groeien zwarte tongen
de dood sprak zijn verleiding uit

't was alles wat jou overbleef -


de dagen veranderen
ik stap naar buiten
kijk terug en naar de verte

stilte opent
vogels tegen de achtergrond van poëzie
en ik geef me over
aan dat wat niet vervuld werd

aanvaard woorden
die hun plekje nooit vonden, weggleden

langs de vastgeroeste weide
en achter de bomenrij

het water
waarop jij je ogen rusten liet

als teken naar het onbekende
nog groter dan de diepte en de afgevallen bladeren
die je elk een naam gaf, verward

omdat ze geen antwoord gaven
en je mond meer en meer smaakte
naar aarde

tot steen verweerd, afgesloten
van de jaren rondom de berken

en het zichzelf verlaten


- zie de zeven dagen
er groeien witte nevels
langs hun gevels -

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  je zegt veel hier
  ik zou het geheel wat indikken
  
  mvgr
  kerima_ellouise: dank je wel. Wat precies bedoel je met indikken ?
  
  groetjes
• Dora
  Tussen zeven berken en zeven dagen wordt zo machtig veel gezegd. Prachtig beschreven, ongegrepen rotsen spreken keien van woorden.
  En aanvaard de begrippen
  die zonder eigen plekje
  of vast berkenstekje
  weggleden
  
  kerima_ellouise: wat een mooie powetisch reactie Dora! mijn dank!
• killea
  a dream of a poem Kerima Ellouise
  xx
  j
  kerima_ellouise: thank you Killea!
  
  x
• tessy
  Eentje om over te blijven nadenken en telkens anders te lezen.
  Mooi hoor !
  kerima_ellouise: dank je Tessy...niet teveel denken he:-)
• GoNo2
  Zoals gewoonlijk...
  kerima_ellouise: dank je!
• silvia
  dit is genieten !
  kerima_ellouise: fijn! dank je wel!
• jan
  keimooi Kerima,
  
  grtzz
  kerima_ellouise: merciekes Jan! er niet mee gooien he, met die keien:-)
• hettie35
  Schitterend geschreven, knap
  groetjes Hettie
  kerima_ellouise: dank je Hettie, 'k wens je een fijn weekend