< terug
Herfstbiecht
Herfstig waaier ik tuchtig
langs de witte wieven vluchtig
mijn verbondenheid met hen
is op zichzelfstaand luchtig
althans
mijn sporen drijf ik in hun flanken
als zij wellustig mij omranken
zich gewillig aan mij geven
wieven van vrijmoedig vranken
nochtans
frater ik oh broeders
celibatair de eigen hoeders
ik die verleiding niet weerstond
van de witte loeders
thans
ben ik vrij en frank in leven
brons(t) in herfst zal ik U geven
erken de nevels als mijn kinderen
zolang de wieven zweven
feedback van andere lezers- Dora
De witte wieven zijn niet broeders hoeders,
nochthans als je thans de legenden leest zou men anders vermoeden, althans als je ze met fantasie leest... Kat: Ik heb een rijke fantasie, haha, dus stort ik mij op de witte wieven! XXX - Runner
Mooi Anneke!
Zie de opmerking onder gedicht BP. Kat: Heb het ter harte genomen dank je wel zoals altijd! - hettie35
De sage van de witte wieven is lang en leeft nog steeds voort,
mooi geschreven
groetjes Hettie Kat: Ja, die heeft niet zoveel met mijn gedicht te maken, ik beperk me tot de nevels van de herfst! Dank voor het mooi vinden! - tessy
Ik vind dit gewoon mooi. Kat: Daar ben ik blij om! - dorus
mooi! Kat: En mijn dank daarvoor! - bessy
subliem....
herfstig waaier ik tuchtig
frank en vrij Kat: Lieve Bessy dank je wel voor zoveel eer! XXX - bragt
schitterende sfeerschepping, (witte) wieven waren mij totaal onbekend. Bij eerste lezing zwierven er meeuwen door mijn hoofd Kat: Het zijn de nevels van de herfst! Dank je wel! - manono
De herfst ruiter verleid door de witte wieven...
Een mooi verhaal dat de lezer dichter bij de natuur brengt! Kat: Juist omdat ik aan zee woon, zijn de nevels voor mij een geliefd onderwerp. Dank voor je FB!
|