naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

langs de keukenramen

door Dora

Als ik de kans kreeg
zou ik aan het raam zitten
achter de planten verscholen
zodat ik je aan kan zien komen
stevige stappen, rechte rug
geen weg noch leven terug
als je binnen kwam
zou ik je in mijn armen nemen
verzwegen talen en temen
je voorhoofd zacht
maar heel gemeend kussen
zou voorzichtig dromen ondertussen
je met liefde omzomen
samen tot rust willen komen
Als ik de kans kreeg
zou je lievelingseten al geuren
en langs de keukenramen
zou het wasem tranen
zonder eng verleden
of slecht geweten
Als ik de kans kreeg
aten we samen

feedback van andere lezers

• killea
  beautiful, Dora
  xx
  j
  Dora: Dank je wel...
• manono
  Zeer pakkend, Dora!
  
  Een scenario vol verlangen.
  Dora: Dank je, druip je met me mee?
• jan
  op elke potje past een deksel!
  
  een mens rommelt wat af om de juiste te vinden Doortje;-))
  
  
  Dora: Jaja Jan, to find or not to find behind
  woorden worden door ieder anders gelezen,
  in deze heb ik niets van de deksel te vrezen
  Dank je Jan...ik rommel gewoon nog een tijdje met je mee...
  Ik heb de hoofdprijs immers al.....
• tessy
  Het maakt me stil Dora, jammer dat er zulke verwijdering kan ontstaan tussen moeder en kind.
  Ik heb zulk een situatie gekend in familiekring al waren de omstandigheden van de breuk heel anders, uiteindelijk blijft het hartverscheurend.
  Voor alle partijen, maar daar komt men later pas achter, ik hoop voor jullie dat het dan niet TE laat zal zijn.
  Dora: Ja, ja, gouden cryptogrammen
  als ratelslangen
  druipen stomend langs mijn raam
  Ze verwijten:
  onbekwaam, jij bent onbekwaam
  ik trek me er gelukkig weinig van aan,
  Alles went, zelfs hangen, en je ziet,
  het levert creatief toch wat op
  Tess.....dank je...
• Mistaker
  Nu ik de fb van Tessy heb gelezen en jouw reactie erop, lees ik dit gedicht heel anders. Ik kom uit 'een familie van breuken', zoals mijn psychologe het noemde. Dat drukt zeker een stempel op een mens. Mijn vriend komt ook uit zo'n nest, dat schept een enorme band moet ik zeggen.
  
  Maarre... jouw feedback op mijn Molotov-verhaal vind ik heel zinvol i.p.v. zinvol (ik was te snel)
  
  Groet,
  Greta
  Dora: Geeft niets,.... zin of vol, ik had zelf lol in jouw molofje. Vanwege de in mijn hoofd rondzingende onderhuidse dwaallichten kreeg het een leuk ontploffende schaterlach........ Jan zat ook op een andere golflengte kennelijk....Bij ons thuis brak het niet al gebeurde er van alles wat ik een breuk waardig had geacht, toen ik veertien was. Nu blijkt het allemaal een peulenschil geweest, daar thuis bij mij, niets vergeleken bij.....deze hoofdprijs....
  Dank je wel..
• Kat
  Ik heb vandaag weer gewoon ongeneerd met mijn vriendin over dochters zitten bomen we komen er niet uit, elk scenario passeerde maar we weten het niet zij nog minder dan ik. Verbaas U niet verwonder U slechts!!!! Ligt het nou aan ons, maar je kan toch niet telkens de beul van jezelf zijn? XXXX
  Dora: Geen denken aan, ik beul niemand...maar als het kon trok ik haar aan de haren hierheen en gingen we ervoor zitten om de troep de wereld uit te praten...desnoods via het roze pluchen Weimargeheim. De hoofdprijs is een knutselworkshop...
• hettie35
  Weet je Dora, wij moeders krijgen vaak gemiste kansen. Geloof me ik kan er over mee praten, wat over blijft is schrijnende pijn.
  liefs Hettie
  Dora: Dank je Hettie, gemiste kansen...ik krijg eenvoudig niets, misschien is dat op zich al iets?