Volg ons op facebook
|
< terug
winteruur
voorbij de nachten van plezier
vol heilig vuur gespeeld genot
verzopen vertier zonder zorg
de slaap van onschuld, heel soms
klopt het duister schuchter
overuren hand in hand met
het vallen van de nacht
tango van het winteruur
spoedig zal het tij weer keren
de dagen op hun lange barrikade
vol licht en lucht en vrijpartij
in het hooi, de stal, de stad
toch blijft hij nog even wijlen
bij dit kil en witte winter-zijn
innig te genieten van haar charmes
onder donzen dekens de verhitte ziel
feedback van andere lezers- duivelstrikje
weer zo zware woorden, maar jij schrijft altijd zo en ik vind bijna alles wat je schrijft prachtig.
Het is een mooi onderwerp waarover je schrijft, en je drukt ook alles mooi uit. Die substantieven met de adjectieven, het is allemaal mooi bijeen. Bijna een puzzel en dus voor de lezer een beetje een raadsel om het van de eerste keer gelezen te hebben alle details ook te hebben gezien. mooi.
Groetjes
fientje
Vlinderman: Je drukt me met de neus op de feiten, Fientje, dat ik soms mezelf en mijn lezers voorbijgallopeer. Niet dat ik er niet van hou dat een gedicht al eens doet nadenken en herlezen, maar het moet nog wel leesbaar blijven. Dat is wat ik uit jouw reacties opmaak: hou het iets simpeler en eenvoudiger, meer verstaanbaar voor ook Jan met de Pet, en laat ik nou net ook voor diezelfde Jan willen schrijven. Bedankt, Fientje!
groet, Frans V. - Ghislaine
Prachtig. Ik kijk halsrijkend uit naar de warme zon.
Vlinderman: Je bent niet de enige, neem maar een nummertje en aanschuiven maar in de rij :D
groet, Frans V. - commissarisV
Ik snuif en begin voorwaar te ruiven; schitterend gedicht :-)
Vlinderman: Hier staat de schuif alvast open voor het verzamelen van allerlei ophokverplichte vederen toestanden ;) Het mag ook pezzewol zijn, hoor! Bedankt voor je bijzonder leuke reactie en dito waardering.
groet, Frans V. - CaptainNorth
klopt het duister schuchter
overuren hand in hand met
het vallen van de nacht
de dagen op hun lange barrikade
Dit zijn prachtige beeldende zinnen... origineel ook... soms moet je al eens zoeken naar originele zinnen om te lezen, jij tovert ze achteloos op het scherm, zo lijkt het althans... het duister schuchter overuren laten kloppen vind ik magistraal...
De leesbaarheid dat is inderdaad iets waar ik ook mee gewrongen zit van tijd tot tijd bij 't lezen van je gedichten en 't komt niet alleen door de woorden, de zinnen maar ook door het ontbreken van interpunctie, of hoe heet dat, leestekens en hoofdletters... het is een stijl, een visie, een eigen maken... maar ik denk dat het de leesbaarheid zou bevorderen... maar dat zijn dan weer keuzes die een mens niet maken wil, het eigen kippevel behoeden heet dat dan... ;-)
Maar kom, de laatste zin hieronder nog eens gekopieerd... als je die tussen haakjes zet dan heb je een mooi effect... ook met de dekens waar je onder kruipt en zo... de haakjes worden voor mensen met veel fantasie als ik dan de dekens... Ongelofelijk toch?
Hoe schoon het zijn kan...
innig te genieten van haar charmes
onder donzen dekens de verhitte ziel
Gegroet! Een kaper op de kust van de woordspelingen...
Vlinderman: Met kapers als jij op de kusten van mijn koopvaardijgebieden kan ik niet anders dan de vlinderborst natmaken en alle zeilen bijzetten! Jij moet bestaan om mij het scherp van de snede in herinnering te brengen. En interpunctualiteit kan dan een dodelijk wapen worden, al heb ik het dan eeuwen geleden afgezworen ooit nog prozaisch te interveniëren in poëtische veldslagen op het zilte. Voor jou durf ik nog wel een uitzonderling maken van mezelf en dan komma maken van jouw gepunt! Kom hier, dat ik jou vierentrema, waarna puntjepuntjepuntje zeker jouw deel zal zijn, je luitenant krijgt genade, dat wordt een dubbelpunt...
groet, Frans V.
|
