naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Gebogen maar nog niet gebroken

door hettie35

zachtjes wellen tranen
hun sporen achter latend
van onmacht en verdriet
die hun weg gaan banen
het gelaat niet ontziet
hun eigen tempo makend

handen strelen wangen
troostend en verwarmend
langzaam keert het tij
blijft de pijn niet hangen
ontspanning keert terug
jij voelt je heel even vrij

soms is de weemoed ons
even de baas heel sluipend
ongemerkt en beklemmend
zuigend als een droge spons
als de aanval is overwonnen
is de glimlach heel kruipend

feedback van andere lezers

• VUURKRACHT
  Zonder woorden,voelend....
  
  Lieve groet!
  hettie35: Dank je wel, lief van je
  groetjes Hettie
• Kat
  Kus van mij voor zoveel liefde die je beschrijft.
  hettie35: Dank je Kat,
  liefs Hettie
• Dora
  Lief lief lief lief lief lief Hettie
  hettie35: Dank je Dora,
  jij ook liefs Hettie
• bessy
  weemoed als een spons die ziuigt
  en een glimlach die het leeggezogen weer langzaam veerkracht geeft
  mooi gedicht Hettie
  kus bessy
  hettie35: Dank je Bessy je hebt de kern goed begrepen,
  liefs Hettie
• Runner
  Mooi!
  Ik heb de gewoonte om soms niet het geschreven maar een eigen woord te lezen, omdat ik dat woord verwacht. Zo las ik hier in plaats van kruipend (laatste woord) ontluikend.
  hettie35: Je slaat de spijker op de kop dank je voor het inleven,
  groetjes Hettie
• Hoeselaar
  Dat zijn de sterksten die wel buigen maar niet breken, ik geloof dat jij daar ook toe behoort
  
  Willy
  hettie35: Zou het Willy? Dank je voor je lezen en fijne woorden,
  groetjes Hettie
• tessy
  Heel mooi Hettie, de mens is soms veerkrachtiger dan hij zelf ooit verwachte
  hettie35: Inderdaad ik sta er soms versteld van,
  groetjes Hettie
• dorus
  zeer mooi!
  hettie35: Dank je Dorus,
  wens je een fijn weekeind
  groetjes Hettie