naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Eindbalans

In de schaduw van het zijn
kruipt de tijd,
bij het knakken van het kunnen
staakt de wil,
strak wordt de kring gesloten
om het ik.
Op de balans van het eind
weegt aanvaarding tegen pijn,
verdriet tegen troost.

Verdriet om wat was
en niet meer is,
Pijn om wat had kunnen zijn,
maar nooit was.
Rouw om woorden, onuitgesproken
of nooit gehoord.
Onrust om onvervulde wensen,
nooit gezochte waarheid.
Weemoed naar onvoorwaardelijke liefde,
koesterende ontroering.
Tevredenheid over wat het leven bracht,
berusting in wat het vroeg.
Genoegen in opgeslagen momenten,
trots op wat werd bereikt.
Verheugd om wat kon en werd genoten.
Blij met een genadig einde,
ontroerd door het gemis.

De balans van tijd en zijn
breekt de cirkel van het ik,
veegt de schaduw van het zijn.
Wat blijft is herinnering.