Volg ons op facebook
|
< terug
vergeten wantjes
aan het hek
met gekantelde vierkantjes
hingen in de winter soms
de vergeten wantjes
aan een koordje
ook kauwden we
van het pas geteerde hek
op een druppeltje zacht pek
soms aten we zand
met vingers zwart van inkt
want we vouwden van een krant
een bootje dat snel zinkt
leerden knopen aan het kleuterhek
waar we vaak aan likten
dat maakten moeders gek
als iemand ons verklikte
spelenderwijsden we destijds
hoe veterschoenen moeten sluiten
van trekdrop met een strik
we speelden heel lang buiten
bijna niemand werd te dik
in ons betonnen buiten
staan gestalde heilige koeien
waar geen rode bal mag stuiten
stel het alarm gaat loeien
en in het binnenhuis
met gemak en virtueel vertier
voelen kaatsenballen
zich niet meer stuiterthuis
verdrongen door mechanisch plezier
lijkt het een open gevangenis
waarin er geen beweging is
en ook zo bitterweinig verbintenis
feedback van andere lezers- tessy
Ik weet nog dat hier bij mijn zoon een kind kwam spelen, en ze hadden in de tuin geravot en daarbij hun handjes vuilgemaakt, die moeder werd furieus op dat kind, want ze moesten nog langs oma..begrijp jij dat nou ?
Dora: Nee, ik heb een volwassen man gekend. Hij vertelde mij;
"Op mijn vierde was ik trots want ik was niet zo stout als mijn broertje, want hij maakte in de zandbak zijn broekje wel vuil en daar had mijn moeder heel veel last van." Toen hij dat vertelde (op zijn 32e) was hij nog steeds zo boos op die broer als toen hij er op zijn vierde op moest passen. Dat eudipoest dan later knap los, maar hij is nooit van die moeder losgekomen.... - alie_jankind
vele herinneringen aan vroeger zet je neer
graag gelezen
groetjes
Dora: Dank je Alie,
(ik ga proberen in te korten en in steekwoorden vangen...) - Kat
Ik zet mijn spraakzaamheid weer even in de kast wat een mooie is dit weer! XXX
Dora: Kom uit de kas, Kom ns bij t vrouwtje poeske...aai aai
poes poes poes, mot je mellekie poes? - bragt
sterke contrasten, het verleden keert niet terug en de toekomst staat voor de enorme uitdaging om de 'trage' mens alle kansen te geven.
Dora: Ja, als ik mezelf uit het beton gebeiteld krijg kom ik ook,
maar mijn verhaal vraagt om voortgang,
druk drulk achter de viruele knoppen... - kerima_ellouise
hoe je dit weer neerzet....prachtig...beton bunkert mens en kind, geen woord voert nog mee met de wind...
groetekes
Dora: Dank je ,
vooruitgang??? Waar? - b_engel
heel sterk
hel knap neergepend
fijne woordkeuze!
Dora: Dank je wel b engel - Liesje
sterk neergepend
Dora: Dank je Liesje - hettie35
Roept vele herinneringen op, mooi!
groetjes Hettie
Dora: Dank je Hettie.
met het verstrijken der jaren lijken de beelden alleen maar helderder te worden, haha, ouderdomsverschijnselen alom - Breyn_Del_Arlet
Prachtig Dora, doet me mijmeren van een mooie jeugd, om de eindigen in de naakte waarheid van deze tijd.
grtjs,
Arlet
Dora: Dank je wel, ja
dat geteerde hek,
we kouwden de pek als kauwgum... en die wantjes met een koord door de mouwen opdat je ze niet verliezen kon... eigen gebreid ook nog. - jamal
mijn broer woont in Jette en vreselijk te zien hoe zijn kinderen gebetonneerd zijn in de verstedelijking... zeer mooi gepend Dora!
groeten
Dora: Dank je Jamal... - Runner
Heel mooi in de eerste 2 strofen het speelse van de jeugd van vroeger neergezet met erkenbare beelden.
Dan in de 3e strofe de omslag (chute of volta) het gebrek aan speelmogelijkheden buiten.
Dora: Dank je wel Runner, - silvia
goed geschreven Dora ! en jammer genoeg de waarheid...
Dora: Dank je Silvia , jammer genoeg wel, tenminste in de stad dan toch - killea
how sad, how very true Dora
xx
j
Dora: Dank je, ja 't is niet anders dan wat ik zie... - jan
Bonnie kom je buiten spelen?! buiten is het niet veilig zonder toezicht dus dat wordt binnenspelen en zelfs daar is het ook niet altijd veilig,
jammer zo'n betonnen omgeving...
grtzz
Dora: Bonnie komt naar buiten, alleen is daar niemand meer om mee te spelen...
|
