naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

nabestaand

door kerima_ellouise

nabestaand





misschien
was er nog een laatste gesprek
ik weet niet welk
of wanneer de woorden
zijn ondergegaan

winter kwam, vele keren
ook vanuit de binnenkant
en op lente

met een zwart, zwermend geluid

het sterven was nooit
vogellicht, zei je, weerloos tussen blauw;
dagen
en nachten

genoeg om het leven te vergeten
dat als een bedelkind vruchteloos op zoek ging
naar een beeltenis van toekomst

voorbij het schreien;
het zinberovend schreien
van de tijd

feedback van andere lezers

• VUURKRACHT
  In mysterieuze woorden
  weer mijn ziel geraakt!
  
  Lieve groet,
  Monique
• hettie35
  Heel innig geschreven,
  groetjes Hettie
• Dora
  Mooi altijd, zoals jij de dingen in woorden giet
  voorbij het wenen en de zinberovende stenen
• jan
  droevig mooi
  
  grtxzz
• alie_jankind
  je schept een wat mytische sfeer ...
  
  mooi!
  
  groet
• greta
  Herkenbaar. Mooi, sereen gedicht.
• aniram
  heel mooi!
  kerima_ellouise: merciekes Aniram!
• killea
  beautiful in your inimitable style Kerima Ellouise
  xx
  j
  kerima_ellouise: a thankful smile for you ...
  
  xx
• ivo
  ongrijpbaar mooi en vederlicht knap geschreven en verteld
  kerima_ellouise: merciekes Ivo, fijn dat je weer wilde lezen en reagere!
• warket
  In deze vroege zaterdagochtend lees ik u. Dankje voor het geschrift.
• yellow
  mooi kerima, spijtig dat je hier niet meer schrijft, groetjes