|
< terug
toen
toen er nog een engeltje op mijn schouder zat
en 'k op m'n knietjes voor m'n bedje bad
was het leven mooi en zonder zorgen
want jezus wachtte op me elke morgen
voor alles werd gezorgd, het leven was zo simpel
als een zilveren meer, een water zonder rimpel
het was een wandelpad door elyseese velden
en aan het eind een hemel heilige helden
maar 't meer bleek een zee vol wilde golven
onder mokerslagen tegenslag werden we bedolven
want zonder pijn en strijd is er geen leven
maar dąt had jezus ons niet meegegeven
dorus
feedback van andere lezers- hettie35
Als kind zijnde is het geloof nog zo liefelijk, de scherpe kanten komen pas later en dan komt de kwestie van volhouden en slijpen.
Groetjes Hettie
dorus: waarom volhouden? de verzen willen slechts de absurde zinloosheid van het geloof duiden. - Wee
Dag Dorus, je geeft me nu heimwee naar vroeger!
x
dorus: blijkbaar heeft niemand het cynisme in de lijntjes gelezen.... - teevee
Let op; jezus wacht nog steeds
hij liet je heel lang lopen
hopelijk blijft hij nog een tijdje
bij je zitten laat ons hopen!
dorus: dank je - bessy
inderdaad wat Ivo schrijft 's avonds voor het slapen gaan , dit avondgebedje, toen het leven nog simpel was...
dorus: dank u - martine
het leven is een karwij dat je strijdend moet klaren
mooi dicht
dorus: dank u - VUURKRACHT
Vanuit een rustige jeugd
naar het harde leven
lijken deze woorden
zijn neergeschreven!
Knap gedaan Dorus!
dorus: dank u - ivo
doet me denken aan een gedicht dat heel vroeger aan onze muur hing van die tien engeltjes die ons volgen bij het slapengaan
mooi en vooral heel lief geschreven
dorus: dank u
|
