|
< terug
29-Boom is mijn naam
ik lig in het gras
en plots ben ik een boom geworden
met mijn voeten heel diep in de aarde
sta ik met mijn armen gespreid in de zon
de vogels zijn hier al jaren thuis
ze zitten op mijn armen te fluiten
terwijl ze een nestje maken op mijn kop
zodat ik een mooi kleedje krijg van mos
ik heb geen angst voor regen of storm
van geen enkele natuurkracht ben ik bang
en voel me oersterk en goed in mijn vel
hier kan ik dromen van al het mooie in het bos
maar plots voel ik een klap op mijn buik
een scherpe bijl raakt me zonder medelijden
voel mijn benen trillen van angst
plots lig ik genadeloos op de grond
dit waren mijn laatste uren in het bos
terwijl de vogels er verloren bij vliegen
en niet meer weten waar hun nestje is
plots ben ik weer wakker geworden
feedback van andere lezers- Wee
Graag gelezen.
x
Danvoieanne: ;-) een fijne avond x - martine
boom tussen bomen
graag gelezen
Danvoieanne: Dank je Marine ;-) groetjes - Hoeselaar
Aan elk levend wezen komt een eind ook aan bomen, helaas!
Willy
Danvoieanne: Spijtig genoeg wel, helaas, Willy .Zo is het, - ivo
het idee is mooi, het ritme hapert wat in de tekst, waardoor het meer een verhaaltje dan een gedicht is .. kappen in de woorden voor het ritme is noodzakelijk, anders blijft het een ruw werkstuk dat moeilijk als gedicht kan gelezen worden
Danvoieanne: Dank je Ivo, een goed begin van de week.
Groet
|
