|
< terug
kuieren
Aan de schilfering
tussen dikke balken
van te hoge zoldering
hangen ijspegels
aan flinterdunne koordjes
trillend gillend bungelen
keiharde splinterwoordjes
ongure uren voorbij gutsend
in diepe snede klungelend
uit de vloer groeien mestvorken
die niets van waardigheden weten
omdat onbeholpen horken
medemenselijk vergeten
het zachte is versleten
zodra uit grofstenen muren
scherpe hakbijlen gluren
neem ik de lange luierlatten
om niet terug te katten
feedback van andere lezers- teevee
Het lijkt er op
en 't is misschien
wie niet weg is
is gezien
Dora: Wie telt er dan eerst tot tien? Dank je wel - alie_jankind
met een mooi slot,
graag gelezen
groet
Dora: Leuk dat je even met me mee luierde, dank je - Hoeselaar
Net als ik niet veel onder de zon een booster moet hier om de zaak aan het rollen te brengen
Willy
Dora: Laten we samen met de luierlatten op pad gaan, dank je - Kat
Jij weet mij zo te raken! MOOI!
Dora: Oeps, dank je Poeske...luierlat je mee? - bessy
voorbije glorie die niet meer komt weerom
onbeholpen horken die niet meer weten hoe 4en wat
het grove steen van echt ooit was ....
Dora: Luierend en kuierend op de latten woorden vatten. dank je Bessy - martine
vol emotie
prachtig
Dora: Dank je Martine - ivo
klauw, wat een gedicht
Dora: Om even de klauwen in te zetten, als een gedroogd hammetje aan de balken
|
