naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

het melkwitte voordeurglas

door ivo

ongrijpbaar
zoals melkwegen
sterren vergaren
in verwaaid stof
schaduwt doorheen
het melkwitte deurglas
kicking en wel
een mooie mens
gevangen in zijn
eigen zinnenstrijd
mondjesmaat
afstand houdend
zichzelf makend
voor wie hem bemint

deurslotendraaiend
in begerende lagen
kussend zijn uiterste
buitenschild
die hem zo maken
tot een ongrijpbaar kind

feedback van andere lezers

• teevee
  Zoals melkwegen
  sterren vergaren
  kan dit gedicht
  het mens-zijn verklaren
  ivo: idd, dank je wel Teevee
• Mistaker
  Echt mooi!
  
  G
  ivo: Bedankt Greta ..
• killea
  a wonderful poem Ivo
  xx
  j
  ivo: bedankt june ..
• Hoeselaar
  Als men de mens van binnenuit eens kon zien, hoe zouden onze reacties dan zijn? Gelukkig is er een buitenkant die veel goed maakt en zowat alles verbergt dat het zonlicht niet zien mag.
  
  Willy
  ivo: bedankt Willy ... idd je hebt gelijk
• Kat
  Prachtig belicht de schoonheid van de mens mits men die wil zien.
  ivo: idd kat, dank je wel
• Dora
  laag na laag totdat de kern
  mooi en warm , kwetsbaar en spannend...
  maar dat moet de ander
  dan wel op waarde schatten.
  ivo: idd Dora, helemaal met eens, dank je wel
• martine
  prachtige poëzie
  ivo: bedankt Martine .. ook voor het compliment ...
• Ivan
  Ja een grandioos gedicht Ivo, heelijk om te lezen , vr/gr Ivan
  ivo: bedankt Ivan .. wat een compliment
• hettie35
  Heel fijn om te lezen,
  groetjes Hettie
  ivo: bedankt Hettie ...