naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

verloren tijd

door alie_jankind

meer kalm dan anders
ging ze op de bank liggen
zwaar voelden armen en benen
zelfs het plafond draaide

tergend langzaam kroop de tijd
al waarop ze vertrouwde
vloog weg op wieken van de wind
zonder dat ze de klok kon stoppen

wie zou haar vanaf heden beschermen
een intens verlangen bekroop haar
om neer te liggen in moeders armen
de geruststellende stem te horen

ach, had die toch ooit geklonken
hoe anders was haar leven
dan gegaan

feedback van andere lezers

• Hoeselaar
  Tijd is het enige wat we nooit kunnen inhalen, wat voorbij is, is voorbij
  
  Willy
  alie_jankind: zo kan het gaan...
  
  groet
• killea
  so sad poetry Alie
  xx
  j
  alie_jankind: inderdaad een triest verhaal...
  
  groet
• Wee
  Verloren tijd heeft geen keer ...
  Zo ik je lees, kan de moeder zijn
  heengegaan, óf de 'ze' heeft het
  (leven) opgegeven.
  (Of ga ik nu veel te diep?)
  Intens, knap gedicht, Alie.
  x
  alie_jankind: ze heeft het leven opgegeven, dat lees je goed ...
  
  lieve groet
• hettie35
  Graag gelezen,
  groetjes Hettie
  alie_jankind: dank voor je bezoek aan dit vers
  
  groet
• VUURKRACHT
  droevig...
  alie_jankind: inderdaad... soms is dat wat een dichter beroert ...
  een andere keer zijn hoopvoller zaken
  
  lieve groet
• ivo
  graag gelezen ..
  alie_jankind: dank, ivo ...
  
  fijne dag!